Studia Islandica - 01.06.1975, Blaðsíða 44

42
það eigi lasta kunna. Hún segir: „Nú skal launa þér pústr-
inn, er þú gafst mér fyrir löngu; þat legg ek á þik, at þú
skalt hvergi kyrr þola, hvorki nótt né dag, fyrr en þú sér
Hervöru Hundingsdóttur, nema á skipmn þínum ok í
tjaldi“. Hjálmtér mælti: „Ekki skaltu fleira á mik leggja,
því kjaptr þinn skal opinn standa, en þat þykir mér einskis
vert at þreyja eptir eina konungsdóttur. Hamrar háir standa
niðr við skipalægit; þar skaltu á stíga, sínum fæti á hvom
hamarinn, en fjórir þrælar föður míns skulu kynda eld
undir þér, en við ekkert skaltu lifa, nema þat sem hrafnar
færa þér, þar til ek kem aptr“. Síðan skilja þau. En í rím-
unran er samtalið lengra.
Drottning segir:
„Stóra kynngi kunnir þú,
kappann vil eg eigi tæla,
haldist þetta hvorki nú,
heimska er slíkt að mæla.“
Hann svarar:
„Þar skal bölvuð bjarga Gná
bólgin standa hljóta;
ef verð ég leystr af langri þrá,
en lífit skal þig þrjóta.“
(II, 49-50.)
I rímunum eru ekki orðin um þann létti, sem stjúpan
veitir Hjálmþér, að hann skuh hafa hvíld undan álögunum
á skiprnn eða í tjaldi sínu. Þau orð skrifar sá, sem sögunni
breytti, án efa til þess að það rekist ekki á annað, sem hann
ætlaði sér að segja frá siðar.1
Eftir þetta koma kaflar, sem ekki varða álagasöguna um
Hjálmþér; sumt er riddarasagnalegt, annað ævintýralegt,
en lýtur flest að efni í siðara hluta sögunnar. En í 14.
1 Nánar um álagaformála bls. 75 o.áfr.