Studia Islandica - 01.06.1975, Page 59

57
kemur í einn stað niður, þeir eru utan við borgarhliðið.
En í samtalinu gerist sú breyting frá Fjölvinnsmáltun, að
mest af því, sem þar er spurt um og svarað, hverfur í sam-
tali dansins. 1 rauninni er þetta alveg eðlilegt, engin von
var til þess, að hið langa samtal Fjölsvinnsmála gæti varð-
veitzt í dansinum, það hlaut að hverfa. En ef að er gáð,
er þó kjaminn hinn sami, en það er spumingin um meyna,
sem ræður borginni, og hversu Svipdagur geti komizt á
fund hennar.
Áður en nánar verður rætt um það, skal hugað að nokkr-
um smáatriðiun efnisins. 1 stað varðhundanna em í dans-
inum komin ljón eða bimir, og mun það hafa þótt riddara-
legra. Hliðið er af rauðagulli, segir í B, aðrir segja af stáli
eða hvitu hvalbeini, og enn aðrir segja, að garðurixm sé
lagður stáli. Þegar Svejdal ríður inn í borgina, segir í B:
„Der fahner lov, der falmer lind
og græsset ved linderod.“ (30)
Mjög er ólíklegt, að þetta atriði geti átt við á þessum stað,
enda stendur það ekki í öðmm tilbrigðum dansins. Á öðr-
um stöðum er getið um hina grænu lind, en stundum lind
með gylltum blöðum, og svarar hún til Mímameiðs, þó að
ekki sé hvert smáatriði eins.1
Nú dregur fljótlega að þvi, að Svejdal spyrji um, hver
eigi borgina, eða þá að varðmaðurinn spyrji um nafn komu-
manns. Auðsjáanlega veit varðmaðurinn deili á ást þeirra
Svipdags og Menglaðar, og er slík vitneskja alkunn í ís-
lenzkum sögum um yfimáttúrulegar verur.2
1 Hér á eftir, sjá XI. kap., er getið gamals írsks siðar, sem tengdur
var töku konungs á veldi sínu. Vera mætti, að hin föla lind, sem getið
er í einu tilbrigði dansins, lúti að tímanum áður en konungsefni gengur
að eiga drottningu sína; þá er landið vetrarlegt og autt, og ekkert lauf
sprettur. Sbr. hér síðar, bls. 157-58.
2 Sjá herra Valvin og Karlinn grá, nmgr. bls. 159.