Studia Islandica - 01.06.1975, Side 62

60
Þær skoðanir, sem nú var greint frá, koma heim við það,
að Grógaldur og Fjölsvinnsmál séu vestumorræn, og séu
þau eldri og uppnmalegri en Svejdalsdansinn og önnur
skyld kvæði.
VIII.
SÖGUÞÁTTUR AF KULHWCH OG OLWEN
Svend Grundtvig varð fyrstxn- til að benda á líkingu —
og skyldleika — brezku (kimbrisku) söguxmar af Kulhwcb
og Olwen við Grógaldur, Fjölvinnsmál og aðrar norrænar
heimildir. Rétt er að athuga þetta efni ögn nánar.
Söguþátturinn af Kulhwch og Olwen er varðveittur í
sagnasafni því, sem nefnt er Mabinogion, en er þó í raun-
inni sjálfstæður að efni. Ekki telja visindamenn alls kostár
auðvelt að ákveða aldur textans. Þannig tæpir J. Loth á
lokum 11. aldar,1 og munu almenn skoðun, að hann sé
fráleitt yngri, en geti mætavel verið eitthvað eldri,2 en
vitaskuld kann sá, er þetta ritar, ekki skil á þvi efni.
Efnisþráður þáttarins er í sem skemmstu máli á þessa
leið:
Kilydd, son Kyleddons konungs, girntist að eignast konu
jafn-vel horna og hann var sjálfur. Gekk haxm þá að eiga
Goleuddydd, dóttur Anlawdds konxmgs. Þegar hún gekk
með bami, varð hún óð, en æðið fór af hexxni, þegar hún
ól son. Sá var nefndur Kulhwch og var látixm í fóstur hjá
svínahirði.
En nú bar svo við, að Goleuddydd drottning tók sótt.
Bað hún konung að taka sér enga konu fyrr en klofixm
þymirannur yxi á leiði sínu. Frá þessu atviki er sagt ögn
nánar, en varla tekur að fjölyrða um það. En einn ráðgjafi
1 Sjá þýðingu hans, Les Mabinogion, Paris 1913, I. 27-28.
2 Sjá Mabonigion, þýð. G. og Th. Jones, bls. IX.