Studia Islandica - 01.06.1975, Síða 82
80
stjúpunnar á þessa leið (Mabinogion, þýðing Gwyns og
Thomasar Jones, bls. 96):
“I will swear a destiny upon thee, that thy side shall
never strike against woman till thou win Olwen daughter
of Ysbaddaden Chief Giant.“ Aðeins frumálög.
Þess var áður getið, að tafl risa og mennsks manns kæmi
alloft fyrir í fœreyskum kvæSum. En þar koma líka fyrir
álög, þar sem einn svarar öðrum (ABAB), svo sem gerð
var nánar grein fyrir hér á undan. Það er í kvæðinu
„Drósin af Girtlandi“ (Foroyakvæði nr. 43). Frásögnin
gæti skýrari verið, en augljóst er, að hér eru bæði frum-
álög (að fara i Botna norður, þ.e. Tröllabotna, innan
þriggja daga og lifa þar við vesöld) og gagnálög (aimar
fótur þinn skal fastur standa, hinn úti á ísi). Síðan koma
þessar tvær vísur:
15. Svaraði svinna Silkieik
bæði af illsku og bræði:
„Tóast vit hava neyðir skapt,
nú skulu haldast bæði.“
16. Svarar svinna Silkieik,
kinn ber hon so kalda:
„Tóast vit hava neyðir skapt,
nú skulu bæði haldast.“
Geta mætti þess til, hvernig orðalag kvæðisins hafi í
öndverðu verið á þessum stað, en ekki yrði það nema ágizk-
un. Hitt virðist mega telja víst, að hér hafi álagavaldurinn
viljað láta „kippa upp“ álögunum, en þolandinn hafi
þvertekið fyrir það. — Ekki get ég fyrir það synjað, að í
færeyskum kvæðran kunni að leynast fleiri dæmi um sam-
setta álagaformála, en ekki hefur mér tekizt að grafa þau
upp.
Reidar Th. Christiansen segir í sinni bók, margnefndri
hér á undan, bls. 226, þar sem hann fjallar um álög —