Studia Islandica - 01.06.1975, Síða 91
89
Inntak Thurneysens af þessum kafla í sögu Kúhulíns er
þannig:1 „Þegar Kúhulín veitir því athygli, að hann var
orðinn einn, nemur hann staðar. Þá varð fyrir honum geysi-
mikil ófreskja, með ljóns yfirbragði, en hún gerði honum
þó ekkert mein, heldur fór með haxm í fjóra daga (hér
hefur „gerð 111“ af sögunni: „hann hljóp á hak hennar
og reið svo sem það væri hestur“), þangað til hann kom
að hóp hlæjandi ungmenna. Eftir að ljónið hafði yfirgefið
hann, kom hann að húsi í dal nokkrum, hitti hann þar
mey eina, sem heilsaði honum. Hann furðaði á, að hún
skyldi þekkja haxm, en hún minnti haxrn á, að þau hefðu
einu sinni verið hjá Ulbecán hinum saxneska að læra
mælskulist. — Síðan hittir hann ungan mann, sem gefur
honum ráð um það, hvernig hann skuli komast yfir hættu-
svæði nokkurt, en á fyrra hluta þess frusu meirn fastir,
en á hinum síðara var þeim ýtt upp á grasbroddunum.
Fékk hann honum hjól; ætti hann að hlaupa eins hratt
og það ryxmi, til að festast ekki af frostinu; enn fremur
epli: eins og það rynni eftir jörð á hlaupinu, skyldi hann
og gera það. Þetta tókst. — Enn fremur segir ungmennið
honum, að hann muni koma að djúpri gjá, og verði að fara
yfir hana á mjóu bandi; sé það leiðin til bústaðar þess,
þar sem Scáthach búi.2
Kúhulín fer nú þessa leið og lemur með neðri enda
spjóts síns dyr hallar Scáthachar svo hörkulega, að spjótið
fer í gegnum hurðina. Og þar nemum við staðar í þessari
frásögn; framhaldið er lítt skylt „Ævintýri Arts“ héðan af.
En hér á við að fara fáeinum orðum til samanburðar þessara
kafla í báðum heimildum.
Ekki þarf í grafgötur að ganga um skyldleika ýmissa
1 Sjá Thurneysen, bls. 388-89.
2 1 svokallaðri „III. gerð“ af æskusögu Kúhulins segir: Ungmenn-
ið, sem nefndist Eochu Bairci, fræddi hann enn fremur um raunir þáer,
sem bíða mundu hans í „ráni tarfsins frá Cuailnge". Gjáin, sem fyrr
var getið, sé full af illvættum, sem Forgall, tilvonandi tengdafaðir hans,
hafi sent honum.