Studia Islandica - 01.06.1975, Síða 127
125
hennar; lagði hann brátt af stað einn saman og vildi einskis
manns fylgd.
Nú segir frá för Sveins, að hann fór með vatni eða haf-
inu, og sá þar á nökkva skessu eina og riddara, og var hann
nauðugm hjá henni. Sveinn spurði þau, hvað um væri að
vera. Hún kvaðst heita Forráð, og léti hún riddarann ekki
lausan, nema hann svæfi hjá sér þrjá tíma eina nótt og
kyssti sig. En riddarinn, sem síðar reyndist heita Kórant,
kvaðst vera skjaldsveinn Valvins kappa, og sagði hann þá
heyra til hirðar Artúsar konungs í Bretlandi. Kvað Kórant
Valvin hafa barizt á einu fjallanesi við Karlinn grá, og þá
hafi þeir skyndilega horfið. Sveinn hvetur riddarann að láta
að vilja skessunnar; mætti vera, að hún væri „bundin þrá“
(o: í álögum).
xiv. Skessan gladdist nú mjög af þessu. Hún vissi öll
deili á ferðum Sveins og segir honum af Karlinum grá,
sem sé ferlegt tröll og fjölkunnugt. Kóngsdóttur, segir hún,
geymir hann í turni, og verja þann turn tólf jötnar; sá er
fyrir þeim, sem Járnhaus heitir. Fjör karlsins segir hún
varðveitt í eggi, sem móðir hans geymi í hólma einum;
blæs hún eldi og eitri, ef á hana er leitað. En hólminn er
í vatni og vatnið í helli, en níu koparhurðir eru fyrir hellin-
um. Hún segir Valvin vera í djúpri dyflizu, og muni hann
svelta, ef ekki er að gert. Mikla fjármuni og kostagripi eigi
Karlinn grái. Hann sefur ekki nema í sólarroð, og vitrast
honum á hverju kvöldi það sem verða mun. Þó að einhver
limur sé af honum höggvinn, grær hann á aftur.
Nú hvetur Sveinn Kórant enn að verða við beiðni skess-
unnar, en sjálfur fer hann í skála í skógi. Tvær nætur fer
svo, að Kórant getur ekki fengið sig til að fara að vilja henn-
ar, en í þriðja sinn lætur hann undan Sveini. En þegar
Kórant vaknar árla morguns, sér hann hjá sér liggja fríða
mey, en ljótan ham þar nærri. Nú vaknar hin sorgmóða
kona; bæði þrífa þau í haminn og takast á um hann, en þá
ber Svein þar að og veitir Kórant; taka þeir af henni ham-