Studia Islandica - 01.06.1975, Síða 154

152
verið fangi Karlsins grá, og Valvin er vitaskuld úr Artúrs-
kvæðum, kynni að vera rétt að gefa gætur að því, hvort
ekki jrrði vart fleiri tengsla með þeim og rímunum. Einkum
væri athugunarvert, hvort saman færi, að bæði Valvin og
hefðarkona, t.a.m. Guenevere drottning, væru fangar hjá
sama óvini um sama leyti. Þessu er svo háttað í þýzka
kvæðinu Lanzelet eftir Ulrioh von Zatzikhoven, ortu 1194
eða ögn síðar, og er þar farið eftir glötuðu frönsku kvæði.
En þegar að er gáð, er fátt smáatriða líkt með þessu þýzka
kvæði og Sveins rímum. Þó er þess getið, að Gawain og Erec
hafi verið settir í turn á hólma í „Þokuvatni“, og þangað
hafi Lanzelet og félagar hans reynt að sækja; hlupu þeir
þá út í vatnið, en munu hafa verið lítt syndir; var þeim
það til happs, að félagi þeirra risavaxinn, Esealt að nafni,
bjargaði þeim frá drukknun og varpaði þeim inn yfir
kastalavegginn; drápu þeir þá heimamenn. En þó að hér sé
vatn, þá skýtur skökku við frásögn rímnanna að öðru leyti.1
Enn síður virðast mér smáatriði í Lancelot eftir Chrestien
de Troyes (frá því um 1172 eða svo) verulega lík því sem
er í Sveins rímum. Þar er að vísu getið um vígturn gerðan
úr tré, og í öðru lagi horfir til þess, að Galvin muni drukkna
á vaði því, sem hann valdi sér inn í landið Goirre, en eru
þessar smásamsvaranir ekki tilviljun? Líkt virðist að segja
um tilsvarandi frásögn í lausamálssögunni af Lancelot
(„Vulgate Cycle“) .2 Ýmsar aðrar brottnámssögur koma fyr-
ir í þessu sama riti. Þannig má segja, að sumt í aðalefni sög-
unnar af „Doloreuse Tor“ sé sviplíkt sumu í rímunum.
Carados í Kvalatuminum (Doloreuse Tor) tók Valvin
til fanga og setti hann í dyflizu, og lá hann þar særður
innan um eitraða orma. Auk þess hafði móðir Carados
eitrað sár hans. En þar var ung kona, sem Carados lagði
hug á, en hún lagði óþokka á hann, en gaf Valvin heilnæm
smyrsli. Þá kom Lancelot til skjalanna. Nú var ekki unnt
1 Sjá Lanzelet, bls. 127—28, nóta 224—25.
2 The Vulgate Version of the Arthurian Romances, ed. by Oskar
Somme, IV, 1911, bls. 155 o. áfr.