Studia Islandica - 01.06.1975, Síða 182
180
„Sit ek ok sé ek á hví liggr hér á vegg
svarit Steinvarar, höfuð í 0rtröð?“
[Skjd. A II, 145.]
Steinvör var af ætt Sturlunga, svo sem kunnugt er, dóttir
Sighvats Sturlusonar; hún var skáldmælt, og segir svo í
Skáldatali, að hún orti kvæði um norska höfðingjann Gaut
á Mel.
Þá má nefna leifar skáldskapar, sem ristur hefur verið
á tré og fundizt hefur á Björgvinjarbryggju (ekki veit ég
um aldur þeirra). Þar má lesa:
„ann ek svá konu manns . . .
riða taka fjöll við . . .
leggjum svá hugi á . . .
hring-Eir at jörð springr . . .“
Efni er hér nokkuð óvænt, blandað saman orðum um ást
á konu og um heimsendi (eða þá a.m.k. jarðhræringar).1
I Hálfs sögu og Hálfsrekka er hálft annað erindi með
nokkurn veginn hnepptum hætti innan rnn kveðskap með
fomyrðislagi, sem marmennill mælir fram [Skjd. A II,
258, 4.-5. v.]. Er slíkt sambland fágætt. Óefað em vísur
þessar eldri en 1300, en óvíst hve miklu eldri.
Nú fer að líða að lokum þessarar upptalningar. Til er
enn heilt kvæði með hnepptum hætti, 33 vísur, og er það
því gott til vitnisburðar mn bragarháttinn. I því er frá-
saga af Maríujarteikn. Þetta kvæði var gefið út af Jóni
Helgasyni í íslenzkum miðaldakvæðum (II, 127-36) og
nefnt þar með upphafsorðum sínum „Jöfur gefi upphaf“.
Jón færir rök að því, að kvæðið sé frá 13. öld, og er það
eftir minni skoðun óefað rétt. Til dæmis um þetta ljóð má
nefna þessa vísu (t. v.):
1 Þess má geta, að í orðinu riSa eru tveir fyrstu stafirnir nokkuð
óvissir; hring-Eir, ristan: ringeiSr. Fræðslu um þetta hef ég frá Aslak
Liestöl, rúnameistara í Ösló.