Þjóðmál - 01.12.2015, Síða 69

68 ÞJÓÐMÁL vetrarhefti 2015
þetta kemur til atkvæðagreiðslu“. Annað átti
eftir að koma á daginn.
Lilja Mósesdóttir, sem þá tilheyrði þing-
flokki Vinstri grænna, sagði á þingi 20. ágúst
2009:
„Frá upphafi hef ég ásamt félögum mínum
í þingflokki VG, hæstvirtum ráðherra
Ögmundi Jónassyni og háttvirtum þing-
flokksformanni Guðfríði Lilju Grétars-
dóttur, verið á móti Icesave-samningnum.
Þessi andstaða okkar kom skýrt fram á
fundi þingflokks VG fyrir rúmum tveimur
mánuðum þegar við höfnuðum beiðni
hæstvirts fjármálaráðherra um umboð til
að klára Icesave-lánasamningana.“
Lilja Mósesdóttir og Atli Gíslason sögðu
skilið við þingflokk Vinstri grænna í mars
2011. Þau nefndu margar ástæður fyrir
brotthvarfinu, en ein ástæðan var hvernig
ríkisstjórnin hafði haldið á Icesave-málinu.
Í yfirlýsingu staðfestu þau enn frekar að
Jóhanna og Steingrímur höfðu ekki tryggt
meirihluta fyrir samningunum:
„Saga Icesave er samfelld sorgarsaga en
þingflokkur VG beitti sér af mikilli hörku
gegn því að semja um ábyrgð ríkisins á
Icesave haustið 2008. Þegar komið var í
ríkisstjórn var hins vegar ætlast til þess
af þingmönnum stjórnarflokkanna að
þeir veittu umboð sitt til undirskriftar við
óséðan samning. Skrifað var undir þrátt
fyrir að ekki væri þingmeirihluti að baki
og þrátt fyrir afgerandi andstöðu tæplega
helmings þingflokks VG og kröfu um
að fá að sjá hvað um væri að ræða. Hlífa
hefði mátt þjóðinni við þessu klúðri ef
betur hefði verið staðið að málum strax í
upphafi.“
Í samtali við Morgunblaðið 31. maí 2012
sagði Atli að Svavars-samningurinn hafi verið
„skilgetið afkvæmi“ umsóknar um aðild að
Evrópusambandinu. „Samningurinn var skil-
yrði þess að umsóknin yrði móttekin en ekki
endursend ríkisstjórninni,“ sagði Atli og hann
bætti við:
„Það kom flatt upp á marga að samningur-
inn skyldi liggja fyrir strax í júní 2009.
Steingrímur J. Sigfússon sagði í apríl
sama ár að það lægi ekkert á að semja. En
skýringin lá í augum uppi. Samningurinn
var lykill Steingríms J. að stjórnarsamstarfi
og ráð-herradómi og hluti af aðildarum-
sókninni sem aftur skýrði leyndina. Á síðari
stigum málsins kom ESB með virkum hætti
inn í dómsmálið fyrir EFTA-dómstólnum.“
Lítilsverður sparðatíningur
Sumarið 2009 fór í miklar deilur um Icesave-
málið sem lauk með samþykkt frumvarps
fjármálaráðherra um heimild „til handa
fjármálaráðherra fyrir hönd ríkissjóðs til að
ábyrgjast lán Tryggingarsjóðs innstæðueig-
enda og fjárfesta frá breska og hollenska
ríkinu til að standa straum af greiðslum til
innstæðutryggingar hjá Landsbanka Íslands hf“.
Andstaðan við samninganna kom forystu
ríkisstjórnarinnar og talsmönnum hennar í
opna skjöldu. Indriði H. Þorláksson, aðstoðar-
maður fjármálaráðherra og einn samninga-
nefndarmanna með Svavari Gestssyni, var
undrandi í viðtali við Morgunblaðið 25. júlí:
„Ég get ekki neitað því að ég er undrandi á
því hvernig umræðan bæði í þinginu og í
fjölmiðlum hefur að mestu farið frá aðal-
atriðum og leiðst út í lítilsverðan sparðatíning,
upphrópanir og órökstuddar fullyrðingar.“
Dr. Sigurður Hannesson stærðfræðingur
telur að vaxtakostnaður Íslendinga vegna
Svavars-samningsins svokallaða vegna
Indriði H. Þorláksson, aðstoðarmaður Steingríms J. Sigfús-
sonar í fjármálaráðuneytinu var einnig í Svavars-nefndinni.
Hann sakaði andstæðinga samninganna um „lítilsverðan
sparðatíning”, „þjóðernishroka” og „minnimáttarkennd”.