Múlaþing: byggðasögurit Austurlands - 01.01.2004, Síða 25

Ferðasaga af Austurlandi
Sigmar talaði við séra Jakob prófast á
Hofi, hann þjónaði þá Skeggjastöðum.
Hafði Sigmar hugsað sér að hafa
guðsþjónustu á Skeggjastöðum, þó ekki
væri helgur dagur, því við höfðum lítinn
tíma, þurftum að ná skipi á vissum degi á
Borgarfirði. En séra Jakob hafði hugsað sér
að messa næsta sunnudag svo við gátum
ekki annað en beðið eftir því og slógu þeir
saman sínum messugjörðum.
Okkur lá því ekki lengur eins mikið á.
Ferðinni var heitið að Hvammsgerði, næsta
bæ við Sandvíkurheiði og átti að sækja
okkur þangað frá Bakkafirði. Lúðvík
Sigurjónsson kaupfélagsstjóri á Bakkafirði,
fóstbróðir föður Jóns Gunnlaugssonar,
hafði lofað Jóni því að greiða götu okkar og
sjá um okkur þegar þangað kæmi.
Jón í Skálanesi fylgdi okkur í Hvamms-
gerði á hestum og er sú leið á að giska 17 til
18 krn. Þegar við vorum að fara af Tanga, en
svo nefnist Vopnaíjarðarþorp, slóst í förina
með okkur garnli bóndinn frá
Hvammsgerði, Sigmundur Jónsson.
Ræddust þeir fylgdarmaður okkar og
Sigmar margt við á leiðinni og nran ég fæst
af því. Þegar við nálguðumst Selá man ég
samt að ég renndi hýru auga til brúarinnar
er stóð þar nokkru ofar og hafði ég víst orð
á hvort við ættum ekki að fara þar. En
Sigmundur hélt að sonur sinn, Brynjólfur
bóndi í Hvammsgerði, myndi nú brosa að
sér ef hann færi að krækja inn á brú til að
komast yfir ána. Þótti honum sjálfsagt að
stytta sér leið og fara á vaði er var þar beint
að bænum, og var það gert, enda sjálfsagt
ekkert þrekvirki.
Við komum svo í Hvammsgerði og
gistum þar unr nóttina, því þangað átti að
sækja okkur daginn eftir. Gamli maðurinn
var alltaf að tala við okkur en sagðist vera
búinn að tapa sjón, heyrn og minni. Annað
slagið mundi hann samt að þarna var sonur
Jóhönnu á ferð, en stundum fannst honum
við vera úr Reykjavík og vildi líka þess
vegna allt fyrir okkur gera. Sjálfur var hann
búinn að vera þar og fannst Reykvíkingar
eiga það inni hjá sér að hann greiddi
eitthvað götu okkar. Leið okkur þarna
ágætlega og er mér mjög í minni unga
konan sem þarna gekk um beina. Hún gat
varla verið eldri en tvítug en maður hennar
virtist vera nærri fimmtugu eftir útliti að
dæma.
Nær hádegi daginn eftir kom maður að
sækja okkur og var það fyrsti
Skeggjastaðahreppsbúinn sem við sáum,
Jónas Gunnlaugsson. Hann átti að flytja
okkur síðasta spölinn, er var yfir
Sandvíkurheiði. Var maðurinn föngulegur
og kom vel fyrir. Þótti okkur það góðu spá
um aðra þar.
Ekki var veðrið vel ákjósanlegt,
norðvestan kuldaskúrir svo að það nálgaðist
að vera slydda. En þarna fengum við
duglegan fylgdarmann, sem ekki var að
slóra á leiðinni að óþörfu og vorum við líka
á ágætum hestum. Stoppuðum við samt á
venjulegum áningarstöðum og sagði hann
okkur hvað þeir hétu, svo og um önnur
kennileiti.
Fyrsti bær sem við sáum innan af heiði
stóð undir brekku vestan við Bakka-
fjörðinn. Sáum við þar gnæfa háreist hús en
litla kirkju norðan við. Giskuðum við á,
áður en við höfðum tal af fylgdarmanni að
þarna myndu Skeggjastaðir vera. Þegar við
komum af heiðinni sagði hann okkur að
hann hefði verið beðinn að sjá um okkur og
hýsa meðan við stoppuðum vegna veikinda
hjá Lúðvíki, sem ekki gæti tekið á móti
okkur nema lítið eitt. Vorum við samt boðin
í mat til hans laugardagskvöldið sem við
vorum þarna. Best þótti okkur að fá að vera
á Skeggjastöðum. Var nú spretturinn tekinn
allar götur heim í hlað.
23