Múlaþing: byggðasögurit Austurlands - 01.01.2004, Blaðsíða 73

Gunnlaugur Eiríksson
Um búskap og fleira í Bót í
Hróarstungu
Gunnlaugur Eiríksson, fyrrum bóndi á Setbergi skrifaði systursyni sínum Stefáni Péturssyni
frá Bót eftirfarandi bréf þá orðinn 84 ára gamall. Bréfið er svarbréf við bréfi dags. 10. des.
1971 frá Stefáni, þar sem hann biður Gunnlaug að greina sér frá nokkrum atburðum
tengdum búskap foreldra Itans, Péturs Stefánssonar (16.12.1871-3.5.1910) og Sigríðar
Eiríksdóttur (16.6.1877- 18.11.1946) íBót.
Góði frændi minn
Því miður get ég víst lítið frætt þig urn
það sem þú vilt helst vita. Um föður þinn er
ég lítið fróðari en þú. Hann var eins og þú
drepur á í bréfi þínu, vel á sig kominn. Með
stærstu mönnum á vöxt, vel þrekinn og
sjálfsagt afrendur að afli. Mesta prúðmenni
á heimili, orðfár, talaði lítið við heimilisfólk
sitt, annað en segja því til verka. Kvartaði
aldrei þó ýmislegt blési á móti.
Félagsmálamaður var hann góður. Sótti
flesta mannfundi, sem fjölluðu um þau mál
í nágrenninu. En því miður entist honum lítt
aldur til að taka virkan þátt í þeim. Um
íþróttahæfni hans vissi ég frekar lítið. Sá
hann t.d. aldrei synda, en heyrði mikið talað
um sundafrek hans í sambandi við nám í
Eiðaskóla 1890-92. Sumarið 1907 var
auglýst skemmtisamkoma á Breiðavaði í
Eiðaþinghá. Þar áttu að fara fram ýmis-
konar íþróttir. Þar á meðal glímukeppni og
var haft fyrir agn að þar mundi keppa við
menn í glímu annálaður glímukappi úr
Vopnafirði, Einar Metúsalemsson á Bustar-
felli. Við fórum þangað faðir þinn og ég,
ásamt fleira fólki norðan yfir Lagarfljót.
íþróttavöllurinn var á þeim tíma bara sléttur
túnbali. Svo óheppilega vildi til að laust
áður en átti að byrja glímuna kom
úrhellisrigning. Þeir tóku aðeins glímutökin
faðir þinn og Einar, svo varð það ekkert
meira. Hefur sennilega ekki þótt árennilegt
að keppa. Völlurinn sleipur og veðrið vont.
Eg og fleiri fóru vonsviknir heim af þeirri
samkomu.
Um sjúkdóm föður þíns var óljóst fyrir
mér framan af okkar samvistarárum. Ég
kveinkaði mér alltaf að spyrja mömmu
þína, sem að vonum var það viðkvæmt mál,
en vissi það þó manna best. Ég held, þó
hann væri sérstakur kjarkmaður og
kveinkaði sér lítt, að hann hefði varla lagt í
að vinna dag hvern og fara í draslferðir ef
hann hefði verið mjög veill. Við fórum t.d.
tvær ferðir vonda veturinn 1907. Aðra niður
Síða úr bréfi Gunnlaugs Eiríkssonar
71