Múlaþing: byggðasögurit Austurlands - 01.01.2004, Blaðsíða 79

Um búskap og fleira í Bót í Hróarstungu
engu betri. Smiðirnir verk-
lausir vegna efnisskorts. Við
tókum því það ráð að draga
timbrið yfir ána í böndum.
íbúðarhúsið komst svo
undir þak á byrjuðum slætti.
Við gátum flutt í það, að
vísu óinnréttað og þótti gott,
því íbúðin í kjallaranum
reyndist léleg eftir að farið
var að vinna við húsið uppi.
Veturinn 1913-1914 var svo
að mestu lokið við að
innrétta húsið og það átti að
heita íbúðarhæft.
Þrátt fyrir mikið tjón við
brunann, allt ótryggt, þá
skulduðum við ekki krónu
að byggingu lokinni og
héldum þó alveg bústofni.
Má eflaust þakka það því að
sauðfjárafurðir stigu um
haustið 1912 um þriðjung.
Dilkur úr 8 krónum í 12 og
hélst svo í ein þrjú ár að
annað steig ekki á móti.
Einnig því að byggingar-
efnið sem fékkst í gegnum
Vísi, reyndist fullum þriðj-
ungi ódýrara en hægt var að
fá það annarsstaðar.

Hólmfríður Eiríksdóttir og Björn Hallsson.
Eigandi myndar: Ljósmyndasafn Austurlands.
Um tíðarfar man ég ekki glöggt fyrr en
helst sumarið 1903. Það var óskaplegt
rigninga og bleytusumar, svo vart náðist
óhrakin heytugga í garð, enda heyfengur
lítill. Veturinn 1903-4 var sæmilegur en
vorið kalt. Mánuð af sumri gerði foráttu
snjóbyl og var haglaust í fáeina daga.
Nýbúið var að sleppa fé og gekk mis-
jafnlega að hafa það í hús. Eitthvað fórst af
fé, sumsstaðar þó ekki mikið. Sumarið eftir
var sæmilegt. Nýting á heyjum góð.
Veturinn 1904-5 var jarðarvetur. Veðrátta
hæg, vorið og sumarið mátti heita gott.
Veturinn 1905-6 var einmuna góður til
þorrakomu. Var ekki farið að gefa fullorðnu
fé á beitarhúsum þá. En urn þorrakomuna
rak niður snjó svo haglítið varð og hélst
með rysjutíð til góuloka. Með einmánuði
hlýnaði og varð alautt. Blíðskapartíð var
allan þann mánuð og þó sérstaklega síðasta
vetrardag. Á sumardaginn fyrsta var
krapahríð allan daginn, um nóttina eftir
77