Bibliotheca Arnamagnæana - 01.10.1967, Qupperneq 77

67
mvsterinu. Eitt sinre for hinn. h(elgi) Eg(idius) suo langt fra helli
oooooooo | 9 [Flav]io koregi at tala uit haren, enre sidan tok hinre h(elgi)
Eg(idius) prest uigslu. fyrir preiat haren mæt[ti] oooooooo | 10ooooooo
sinrea. koregs ok allra haufdingia ok landz folksins at synia pess.
Enre sidare er haren haf di foo]noooooo paf, hit dyrliga nafn. pæ
kvalde haren ok pinrede suo miug likama sinre j faustum ok vokum |
12 ok j [bjænum simnre ok j audrvwt meinlætum. pæ mundit pier
seigia farit lif hans pessa heims fyrir | 13 [æjsionu sakir ef pu
hefdtr sied hans æsionv. Enre vnredir merere sina hiellt haren pæ
med nn’&ille | 14 skynsemdar stillingv at allir ottuduzt haren j
hoooooo ast. enre eingi avfanrede haren, po at haren byre|15de
peim huerrre dag meinlætis lif. enre po at eg mæla fleira um pat.
pæ, mæ einregi madr seigia | 16 ne skrtfa trv hins h(elga) Egg(idii)
suo mtfcla sem var. edr stadfesti oooooogu ytør astar. er hans briost
var | 17 fullt af. Enre fyrir pui pæ kom hans frægd til eyma
Koooooooouse koregi. er pæ ui(e)d fyrir Fra|18ck lande, enre haren
8 helli [sinvm j moti] ?
9- 10 msat[ti eigi fyrir bæa brædra] el. lign.
10- 11 f[eingit] ?
12 meinlætum {at)?; det flg. mundit fiier vel fejl for mundir J>u, cf. 13 ef bu
hefdir og attenderes, dixisses i den lat. text.
14 hfeilagre]? avfannde, sic.
15 mæla {eigi) ?
16 [hans heljgu ?
17 Koooooooouse, skal uden tvivl udfyldes som K[arlamagn]use; den i legenden
nævnte konge er iflg. note i Acta Sanctorum Karl Martell (»Nullus intelligi potest,
quod tantundem spatii sanctus Ægidius, å spelunea sua quadam vice
digressus, occurrenti sibi regi Flavio collocuturus, ut fertur, obviavit.
Interea Vir Dommi monachorum suorum creberrimo supplicique precatu,
totiusque regni primorum, nec non populorum devotissimo assensu, sacer-
dotii diademate eum honore dignissimo vestitur. Cujus honoris, sed sibi,
ut verius dicatur, inpræsentiarum oneris, apice sublimatus, noctumis vigi-
liis, diumis jejuniis, assiduisque orationibus cæpit adeo corpus jam diu
satis abstinentiå tenuatum affligere, ut, si cæptam mod6 illius vitam atten-
deres, transactam dixisses voluptuosam fuisse.
Subjeetos quoque sibi tam discreta moderatione tractabat, ut, licét eis
crucem Domini quotidie bajulandam intimaret, amore potius quåm timore
reverendus omnibus habebatur. Sed quis illius collegii stilo currente posset
expedire fidei ardorem, spei constantiam, eharitatisque latitudinem ? Igitur
tantæ religionis præconium ad Caroli Franciæ regis aures usque pervenit.