Bibliotheca Arnamagnæana - 01.10.1967, Blaðsíða 79

69
at cg hafi lof til hiedan j bwrtt at fara. puiat eg em hier lvktwr
jnne tyrir \>mar saktr. enn J)a er | 28 hinn h(elgi) Eg(idius) heyrde
]iat. péd giorde hann hinn helga cross j enne sier. ok signde sig ok
mcelii suo. bv hinn odi | 29 ok hinn jlle ouin allz mannz kyns. Rek
J>v pig ai burtt sem skiotazt. Enn hann tok at Rauta | 30 ok jlla
at lata ok for åa burtt sem skiotazt. Enn sidan vard hinn h(elgi)
Eg(idius) enn halfu trægri enn hann | 31 hiddi tyrr verit. enn sidan
for hann til kongs sem hann hafrit adr ætlat ok var honwm par
uel fagnad sem | 32 vert var. enn kongnr sæ. péå, sanninnde peirra,
allra hluta. er hann hafdi adr heyrtt sagt fra hinum h(elga) |
33 Eg(idio) ok dualde hann par naucknra daga med rm'/dlle bæn.
Enn medan hann var par. |)aa Ræddu peiv | 34 vm. huersu \ieir
menn skylldu tyrir lata b^tta veralldar lif ok girnazt himneska
krapta. enn medan | 35 peiv Ræddu påi hluti éi medal sin. péd bad
kongrinn litilatliga at hann skylide taka hann | 36 vnndir bæn ir
sinar ok bidia fyrir honwm. enn pat geck honwm til boss at kongrinn
hafdi giorti synd eina | 37 pék [er hann] hafdi aunngum manne til
sagt adr. enn hann bordi eigi at seigia hinum h(elga) Eggidio |
38 En pat var hinn næsta sunnu dag eptir Gregoriws messv. péø,
savng hinn h(elgi) Eggidiw-s messv \ 39 sem hann uar uanwr ok bad
j messunne fyn'r konginvm til guds myskunnar. enn suo sem hann
bad fyrir | 40 honwm b^i synndizt honwm eingill guds med Riti
30 hinn, + et overflødigt enn. hann, skr. to gg. v. linieskifte.
34 fæir menn, forudsætter en flg. relativsætn., måske er det flg. ok fejl for er ?
38 eptir Gregorius messv, ikke i den lat. text. hinn2, skr. to gg.
ut hine exeundi licentia mihi detur. Hic enim elausus per te crucior. Quod
Dei Servus audiens, suæ fronti signo erueis impresso, Humani generis,
inquit, inimice, discede. At ille dans immensum rugitum, quem diu gra-
viterque vexarat, hominem reliquit incolumem. Quod miraeuliun statim
circumquaque divulgatum sanctiun Ægidium antea celebrem, multo magis
celebriorem feeit.
Deinde vero ad regem Carolum proficiscitur, å quo honorificé suseeptus
est. Videns autem rex exitu rei verum esse, quidquid de illo fama præco-
nante aceeperat, detinuit eum secum multis petitionibus per aliquot dies.
Cumque frequenter invieem de mundi despectu atque virtutum appetitu,
& hoc genus sermocinarentur; inter cætera forte salutis colloquia rogavit
eum rex suppliciter, ut pro se dignaretur orare. Fecerat namque quoddam
turpe facinus, quod nemini umquam, nec ipsi Sancto fuerat ausus confiteri.
Proxima namque die Dominica, dum Vir sanetus Missam de more cele-
brans, pro jam dicto rege Dominum in canone deprecaretur, apparuit ei