Bibliotheca Arnamagnæana - 01.10.1967, Side 140
116
Dorra er alkunnugt ord um hvorn uppriettann og oflangan Mut
enn altid comtemptuose. Ovingiarn madur kinne seigia vid mig
ef honum pikir eg havaxin »pu ert mikil dorra uppi loptid«. so
seigi eg vid annann mann »stafur pinn er mikil dorra, eins er
klackurenn i klifberanum, og so er rekid å båt pinum«.
Dof pad er gamalt ord um Biarndyr ad pad liggur å dofinne og
synist mier sågumar seigia edur giefa ad skilia a affturhlutanum.
Hier seigia menn enn i lande um latann mann og framqvæmdar-
læsann »hann liggur å dofenne«, at comtemtuose og ma pad bæde
heita clunis og lectum.
Dogi er poetiskt ord, pvi kallast Gunnar å Hljdarenda Doglodeilir
enn i annari fornvysu man eg dogi tekid fyrir hiålm, paraf mun
koma kongsnafnid doglingur.
Drella pad er plebejum qvid, og er skildt ordunum drållur og
drellir og tekz almennil(ega) fyrir pediseqvum edur annad sem
manne fylgir, sem alltjd er til hindrunar enn aldrej til gagns.
Drembi paraf kiemur Drembilæti, »taktu vinur i drembid å
hundinum so hann biti pig ecki« på meina menn hnacka drembi,
sem lika kallaz å s a/dum.
Dril Drilmenni kallast hiå oss osidadur og illlindur madur,
drilsæti kalia menn, pegar i votvidri er kastad samann sosem
tveimur eda 3r fa/ngum heys.
Drila kalla menn på ydiula/s madur ollum leidinlegur slorar å
bæjum, so hann utriettir eckirt.
Drione brukaz enn på i prosa bæde um næt, og lika um osidsama
framfusa menn.
Drottur »leingi lå drottur å peim bæ og ecki mundi vel feingid
slatursfie ad hæsti«, »hann hefur illa verid drottadur og er honum
betra ad skyra sig ef hann gietur«.
Dof; en bjørns ‘dpf’ nævnes i Qrvar-Odds saga, 1888, s. 23, men udtrykket
at bjørnen ‘liggr å dpfinni’ findes ikke i Pr, Cl.
Dogi; ‘Doglo-’, sål.; ‘dpgla deilir’ findes i et vers i Njåls saga kap. 78, men
noget andet vers hvor ‘dpgl’ forekommer, kendes ikke.
Dril; M2,L Dril.
Drione; Ml Dridni, M2,L Drioni.
Drottur; ‘og ecki’, fejl for ‘ad ecki’ ? — Verbet drotta findes i Ml, men ikke
i M2,L.