Bibliotheca Arnamagnæana - 01.10.1967, Page 157
133
uti skoga til samfara vid fylgiu mann sinn og Jivi heitir hennar
barn Hrisungur.
Hriån skildt vid ordid Hram, oslietta su sem verdur a hvorium
hlut sem ei nåir ad jafnaz. Slik oslietta yrdi af vorum grionum
væri Jieim sad å J)ad sem sliett er undir.
Hroi Jjetta ord er miog skildt vid fronskuna. allur fioldi af liga
sogum lætur sina siokonga heita Hroa og jmd hefur verid leingi
n. pr: medal vor. enn ecki afsaka eg mig frå ad eg hafi giort diarfa
hypothesin i or dinu.
Hrota er almenur bænda talshåttur um utlifadar skiepnur helst
um ær. »ecki vil eg setia pessar hrotur å hey i hæst«.
Hrungnir obsoletum est. enn brukaz endur og sinum um håvada-
samt gamalt folk ]»egar Jpad vill eitt taka mål frå ollum.
Hræmugi inde hræmuglegur kallaz hræ J»ad sem vellur af ormum
og er ollum monnum vidurstigd. »na/dugur fer eg ad liki Jæssu, Jiad
er ordid so hræmuglegt«.
Hvapp kallaz hvilt i hol edur leiti og })o litil. menn seigia nu
»borninn hla/pa ut um hvupp og hvapp« Jr ad er yfir sma ladir og
hola.
Hufur å vestfiordum og æstfiordum Islands telia menn umfor
å skipi sem eg held sie fior gamalt, Jrå tel eg fyrst inter-stegas
kialsidur. farbord. undir uf. yfir uf. hrefnu solbyrdi. rim ein edur
fleiri eptir sem skip eru stor til. enn Jiegar komid er uppyfir ufana,
kalla menn lika komid uppfyrir botnin. uppfra ’pvi er convexitas
stegarum og saman ber vid visu Magnus kongs Berfæts Jaegar han
seigir »uf liet eg klockvan kliufa kolgur« etc.
Hreisa, som oversættes ‘ancilla fugitiva’ er forvansket af hrisa og knyttet
til hreisar f. pi., som oversættes ‘virgulta (alias hrisar)', vistnok en mis-
forståelse af hreysar.
Hriån; ‘Slik oslietta’ o.s.v. synes at antyde en formodning om etymologisk
forbindelse med grjån. (L Hriåmåttr er, som Ml,2 viser, trykfejl f. Hriån-).
Hroi-, M2,L Hråi; den djærve hypotese er vel tilknytningen til fransk ‘roi’.
Hrungnir; M2,L Hriingnir, Ml Hrugnir.
Hræmugi og hræmug-, sål. også M1,2,L.
Hvapp; ‘um’ skr. to gange.
Hufur; M2,L Hufr. Verset af Magnus berfættr findes Flat. II 429, hvor
der dog står ‘klifa’.