Bibliotheca Arnamagnæana - 01.10.1967, Page 158
134
Hvirfill er alkunugt ord. so heitir lika i hofdi manns pad sem
snir i moti zenit og sa vindur sem kiemur ur lofti ofann kallaz
hvirf il vindur.
Hyggla er miåg alkiendt ord pegar menn fara vel med pær
skiepnur sem adur eru ordnar miog vesælar: »eeki lifi eg nu hiå
pier nema hygglir mier vel«, »taktu af mier magrann hest og
hyggladu hann« vide athygli.
Hcepi brukast meir i derivatis. hæpinn hæpilegur. »hæpid verdur
pier ad byria lagaprætur vid mig«, »hann Geir verdur mier hæpileg-
ur ef eg fer ej ad honum med godu«.
Hættur »å peim bæ eru illar hættur, pad dregst framm å nott
sem giora skiide å biårtum deigi og morgunverkum er ej aflokid
å hådeigi«.
lastur er hvinur så edur brak sem heirist i skogar lime pegar
vindur er og er gamalt ord. hodie kalla menn klid pann sem druck-
nir menn edur missattir giora syn amillum, vide visuna i Haraids
S: um Geisu dætur.
Iastra kiemur af pvi fyrra pegar menn hafa syn i milli ohygge-
legann havada.
Iburdur »Hann abladi meir enn madur enn soddann iburd hafdi
hann af efnum ad honum vard eckert uppefast«, hann hvorke
drigdi ser nie sparadi neitt, bar allt uti adra.
Idavollur er poetiskt ord ur Eddu. vidlika og menn kalla nu tun
um bæi. per vulgarem metathesin, D pro NN. Sa vollur sem liggur
um inne manna, pvi Idavollur var hiå innum Æsa.
Igla »eeki litst mier å igla brun pessa« sagdi Sigv: um Gissur
i St. S: paraf kemur ad igla sig torvum assumere vultum.
Ilda pad seigist veniulega til barna, pegar paug efftir litla hyrting
vilia snogta »lattu eeki ikta i pier, anars fær pu fleiri hogg«.
Hyggla-, M1,2,L Hygla.
Hættur, skr. Hættir, men vistnok rettet.
lastur; verset i Haraids saga (Skam jast or osti) findes bl. a. Hkr. III 121,
Flat. III 336.
Iburdur; M2,L Iburdr. — ‘abladi’, først skr. ‘okradi’ (?).
Idavollur; den »metathesis« (ordet bruges også ved Kiamsa) som der hen-
vises til, er overgangen nn>8, der imidlertid som bekendt kun finder
sted foran r.
Igla; ‘igla brun’ (for ‘yglibrun’) jfr. Sturl. I 367.