Bibliotheca Arnamagnæana - 01.10.1967, Page 160
136
|)itt i skeggi minu«. Soddann kåf hafdi Haraldur Sigurdarson
(barn) uppi skiegg Olafs Helga.
Kaf »hann var so vel syndur ad hann hielt sier langa hryd å
kafi og seinast kafadi hann giegnum bylgiurnar uppi land«, menn
trudu }»vi um Olaf Triggvason ad hann hefdi kafid utundann
ollum skipunum til Vinda sneckiunar.
Kafi »Ecki nenni eg ad ferdaz i dag J)vi jo ad verdur leidinlegt
ad rida i Jæssum kafa«. »J>ad er mier ofært ad koma nu ini eldhus
med so miklu qvefi sem eg hef J>vi eg kafna J)å i kafanum«.
Kåljola er eiginl(ega) at sletta å edur sa/rga med kali, enn sidann
menn taka kål og qvol fyrir hid sama. so menn bædi seigia hann
er kaladur edur qvoladur Jægar ur myrar kieldu J>egar hann hefur
særgod klædi. so er hier pleonasmus i ordinu, J)vi ad jola er ogso
sama og sa/rga. so seigia menn um bérn sem hafa leikid uti i
votvidri å ohreinum stad. »J)a/ eru buinn at jola ut oli fot syn«,
er jaa kaljola sama og ad åta sig allann ut.
Kamrar J>ad ord er vida algeingt og tekst fyrir alla små afkima
utaf stærri husum. enn i eiginlegustu meiningu tekz J)ad fyTir J)ann
afkima sem menn gånga til sinna natturl(egra) Jaarfinda (acellantes).
menn kalia lika kamra, sma hellra sem liggia uppi sioar kletta
nalægt lendingum manna, sumir kalia og jardgiotur i j/ifdu tuni
kamra.
Kast Vefkonann seigir »hogg J>u fyrir mig kastid af leggnum.
gjårdu mier J>araf hræl«. »Slisal(ega) for J)ier, Jaegar Jm bråst ad
ovilia J>inum hnifnum å mier ad hnifurinn kom å kastid utanverdt
so fingurinn feli i lofann«.
Kast »Små regn og Jioka var um hieradid og hafdi Gudm: 0 s.
morendt kast utanyfir klædum«. og vidar kallaz kast utannhafnar
ulpa.
Kdf; den sidste sætning sigter til Hkr. II 132, Flat. II 68.
Kaf; ‘um Olaf Triggvason’, jfr. bl. a. Hkr. I 455.
Kåljola; (kaladur) ‘edur’ rettet fra ‘og’. — ‘jjegar . . . jpegar’, sål., det første
skal vel udgå. — ‘sargod’, tilsyneladende skr. ‘sa/rgo4’. — ‘åta’, sål. f.
‘ata’.
Kamrar; ‘acellantes’, d.v.s. ‘asseilantes’.
2. Kast. Her sammenblandes to sagasteder, Njåls saga kap. 118, hvor
Porhallr er ‘f kasti morendu’, og Sturl. II 125, hvor GuSmundr Ormsson
rejser i tåge, ‘ok hravt or af vétu’ og ‘hafåo yfir-høfn striprenda’.