Bibliotheca Arnamagnæana - 01.10.1967, Page 268

242
gerentes accersuntur, ut futura aut aliter ignota doceant. idque Gislaus
Vigfusius capite 1. populares suos variis adhibitis ait facere cærimoniis,
quibus citantur qui viventes fuerø familiares, ut dormientem moneant de
futuris ignotisque: sed sæpe male cedere, quemadmodum in Tichvabæ-
5 ensi cænobiarcha sive Abbate, qui malæ sibi conscius vitae, cum extremum
crederet vieinum esse tempus, citavit quendam nuper humatum, doctu-
rum se futuræ suæ vitæ conditionem, illoque ambusto apparente per
fumumque et flammam denigrato, ita terrefactus est, ut de mentis
quoque exierit potestate.
10 Quartum genus, quo spiritum sibi inquit Gislaus parant, serpentis
leucophæi forma, acuto et capite et cauda apparentem, et tilbere dictum
id est apportantem: quippe qui lac alienarum pecudum in sagæ affert
domum, unde copiosum efficitur, addit, butyrum, sed ejus generis, ut
cruce signatum in minutissimas partes et quasi grumos diffindatur: cujus
15 aliquot narrat historias et in eis sagæ cujusdam, quæ anno 1580 ideo
capitis est damnata: et alterius cujus stolam subire ejusmodi visus est
serpens (Ny kgl. sml. 1087 fol. Gaput XXVIII. Islandorum vitia cfc vir-
tutes. Bis. 202-8).
Spectra Spectra sæpissime per Islandiam esse conspecta tum Otto Enarius,
20 tum Gisleus Vigfusius, tum Janus Volfius testantur: de queis præter
historias ante ex Gisleo capite 28 adductas hane hic håbe ex eodem sum-
tam. Circa an(n)um 1500 mortua anu quadam et in templum illata, eos
qui crediderant animas a morte oberrare hic in terris ut ejus excmplum
haberent instigasse ferocem quendam confidentemque, ut in templum
25 noctu accedens ornamenta quædam cadaveri auferret, promisso præmii
loco, equo admodum generoso: eaque ineseatum promissione feeisse quod
jubebant, inque templum multa jam nocte veniendo funeri omamenta
detraxisse: sed eo facto mox cadaver viventis more in pedes se erigens
insecutum esse raptorem, aliumque nuper humatum auxilii loco incla-
30 masse his verbis:
Kom thu hingad kallinn minn
*kiøkum vid ad hønum bædi:
id est ambo mi vir, ambo, hunc hunc petamus ambo: idque etiam factum,
et ita male mulcatum esse temerarium, ut cæteri tandem advenientes,
35 semianimum penes cadaveris repererint pedes. Ita håbet tragædia, cujus
cacodæmonem principem fuisse actorem, non est dubium.
4-5 -bæensi] æ < e (leiåréttingin virdist ekki med hendi J. Brunsmanns). 9 po-
testate.] 4- Item capite 4. ait quartum J. Brunsmann, en hann strikar ordin
ut og byrjar ad njjju eftir greinarskil. 20 testantur:] + quorumque alia noxia
alia innoxia esse dieunt: J. Brunsmann, en strikad tit afhonum sjdlfum. 32 kiøkum]
tilgåta Jakobs Benediktssonar, Aarb. f. nord. Oldk. og Hist., 1934, bis. 178; J. Bruns-
mann virdist hafa skr. biøkum, en b > p af e-m odrum; bædi] æ < e-u ddru.