Editiones Arnamagnæanæ. Series B - 01.06.1983, Side 87
§ 3.6.13
AM 394 4to (Aa2)
LXXXI
3.6.13. Krók-r yfir línu stendur ekki aðeins fyrir ur, heldur
einnig fyriryr,3 t.d. í fyr 173.5 og fyrst 196.37, sbr. einnig nmgr.
við cc. 186.9 og 187.22. Auk þess eru hefur, madur og ydur
bundin h1 6.27 o.v., m1 6.28 o.v. og y1 4v (14.45) o.v.
3.6.14. s yfir línu er notað í sijns, sbr. § 3.5.19.
3.6.15. t yfir línu er notað bæði fyrir at og it, sbr. t.d. jardat
240.32 og uigit 240.33, og auk þess í þt. af ‘heita’, h‘ 187.7 o.v.
3.6.16. 2 yfir línu er notuð fyrir miðmyndar- og hástigsend-
ingu og er leyst upp zt með sérhljóða fyrir framan, sem við á,
t.a.m. í komuzt 234.5 og optazt 191.31. Meira er bundið í qz
186.20, sem er leyst upp quadzt,4
3.7. Málbreytirtgar.
3.7.0. Enda þótt hálf þriðja öld skilji Aa1 og Aa2 og
Aa1 hafi þar að auki mestmegnis að geyma texta sem
eru mun eldri en handritið, eru þess fjarska fá dæmi
að orðalagi sé vikið við í 394 (sbr. þó § § 3.2.3 og
3.7.18 og 28). Hins vegar breytir skrifari fáeinum
orðmyndum og beygingarendingum og gerir það þá
yfirleitt nokkuð reglulega (sbr. t.d. §§ 3.7.6, 13, 15, 25
og 27). Því er ætlandi að flest það sem hann lætur
óbreytt í uppskrift sinni hafi verið lifandi mál eða
a.m.k. tíðkanlegt á hans tíma. Það ber jafnvel við að
Aa2 hafi eldri myndir en forritið (sbr. §§ 3.7.5 og 31).
3.7.1. Nýmyndir nafnorða með breytingum á stofni, sem
em kunnar úr síðari alda máli, em aurkymsl 4r (= aurkymle
13.67), aurquisar 14v (= aucquisar 136.10) og eigli 33r (sbr.
lesbrigðaskrá í § 3.2.3), en agli tvívegis rétt á eftir (217.17 og
18). Nýr tengistafur er í dyra stafi 20v (= dyre stafe 161.9).
3.7.2. Tilflutning milli beygingarflokka má sjá í no. sual
barde 9r (= sualbarðr 46.20), mitur 3v (= mitra 12.20),
laugbergis 6r (= laugbergs 18.5), likiunum 8v (= likunum 44.35),
en lijkunum 9r (44.55),1 uidsmiore 12r (= við smiorue 64.9),
3 Öðru hvoru (ekki síst í stofnsamstöfu) hefur skrifari það ‘ur’-
band sem notað er í Aa1, þ.e.a.s. 8 á hlið yfir línu, en við ber að það
gegni fleiri hlutverkum, sbr. uigfus 14r (132.27) og for 239.12.
4 Hér og á fáeinum öðrum stöðum, þar sem tvímælis getur orkað
hvaða orðmynd er bundin, er þess getið í nmgr. við texta.
1 likiunum kynni að vera misritun, upp komin vegna þess að
skrifari hefði fyrst ætlað að skrifa eintölumynd orðsins.