Editiones Arnamagnæanæ. Series B - 01.06.1983, Side 97
§ 3.8.4
AM 394 4to (Aa2)
XCI
þrjár greinar sem lúta að því, að texti hafi verið
torlesinn, 544, f. 42v ‘hier hef ek latist draga j vpp
aptur”, f. 46r ‘hier er ek enn reyndr 1616” og f. 48v
‘hier erv augun fullreynd”.20 Skriftin á þessum
spássíugreinum er gríðarlega lík skriftinni á þeim
handritum sem hafa verið nefnd í §§ 3.8.0-3, og þær
eru því ávitull um að Jón lærði hafi haft Hauksbók
undir höndum 1616.21
3.8.5. I lok konungasagnahandritsins Huldu (AM
66 fol.), ff. 141v-142r, eru fáein orð um Noregs-
konunga og ættartala Sverris konungs, sem Jonna
Louis-Jensen taldi svipa til rithandar Jóns lærða, og
hún vakti athygli á að Jón hefði dvalist um fjegra ára
skeið á Arnarstapa á Snæfellsnesi hjá Steindóri
Gíslasyni, sem mun hafa átt Huldu.22 Þetta Huldu-
krabb er æði máð, og ekki er einsýnt að það sé með
sömu hendi og þau skrif sem hér að framan hafa verið
bendluð við Jón lærða. Hafi hann skrifað í Huldu,
hefur það trúlega gerst á Arnarstapaárunum 1616-20,
en reyndar var Jón á Snæfellsnesi fram um 1627.23
3.8.6. Marshall 114 (eða Add. B. 39) í Bodleian
safni í Oxford hefur að geyma uppskrift Eddu Snorra
Sturlusonar eftir Uppsala-Eddu (DG 11 í Háskóla-
20 Hauksbók, ed. Jón Helgason (Manuscripta Islandica 5, Kh.
1960), p. xxv.
21 Vitað er að Sigurður lögmaður Jónsson og Sigurður Björnsson,
síðar lögmaður, skýrðu upp Breta sögur og Merlínus spá í Hauks-
bók 1664-70 (sbr. Hauksbók (1960), pp. xxiv-xxv), en vel má vera
að það hafi að einhverju leyti verið gert hálfri öld fyrr, eins og
spássíugreinin á f. 42v bendir til, því að hún virðist eindregið vera
með sömu hendi og greinin frá 1616. Jón Helgason (loc. cit.) taldi
að unnt væri að greina á milli handa tveggja uppskýrenda, en
líklega eru þær a.m.k. þrjár, og á miklum hluta þeirra blaðsíðna sem
áðurnefndar spássíugreinar standa á (og víðar) kynnu að vera
handaverk Jóns lærða; í næstneðstu línu á f. 42v stendur t.a.m.
þróngt, sbr. § 3.8.3.
22 Hulda, ed. Jonna Louis-Jensen (EIM VIII, Kh. 1968), p. 21,
sbr. pp. 16-17.
23 Sbr. Páll Eggert Ólason, Menn og menntir IV, pp. 326-33.