Editiones Arnamagnæanæ. Series B - 01.06.1983, Blaðsíða 124
CXVIII
Inngangur
§ 5.6.4
5.6.4. Lang-flest dæmi um samstöðu handrita eru
dæmi um sameiginlega leshætti Aa1 og Ab1 annars
vegar og sameiginlega eða svipaða leshætti í Ba og
Ca hins vegar. Auk þess eru allmörg dæmi um
samstöðu Aa1 og Ab1 gegn mismunandi lesháttum Ba
og Ca án þess að unnt sé að vita hvort sameiginlegur
lesháttur liggi að baki lesháttum síðastnefndu hand-
ritanna; eins og áður segir er texti Ba nokkuð spilltur
og texta GC breytt vísvitandi. Helstu samsvaranir eru
þessar:
58.1 austr ifwrðum Aa1, Ab1] iÆstfiordvm Ba, Ca.
58.4 imorgu lage (4- Ab1) Aa1, Ab1] 4- Ba, Ca.
58.6- 7 skyllde ganga Aa1, Ab1] geck Ba, Ca.
58.7- 8 snemma um mordNÍnn (morgin Ab1) einsaman Aa1,
Ab1] -f- Ba, Ca.
58.9-10 er menn fundu hana Aa1, Ab1] 4- Ba, Ca.
58.13 at Aa1, Ab1] i Ba, Ca.
58.17-18 var þar einkaðr til Aa1, Ab1] nef<n>ði þar til Ba;
hefnanndi til þess einnkanliga Ca. Hér kynni sameiginlegur texti
að baki Ba og Ca að hafa verið ‘nefndi þar einkanliga til’ eða
því um líkt.
58.21 uér urðom þessa aheyrsla Aa1, Ab1] ek heyrðiþetta segir
sa er sogvna hefir setta Ba; eg er þennann adburd skrifadi j
fyrstu heirda Ca.10
58.26 þar er (4- Ab1) voru hraun ok klungr Aa1, Ab1] Þar voro
klvngr ok hornkn Ba; vmm klunngur og þyrnna fwla stadi og
dimma Ca. I Ba er hornkn trúlega misritun á ‘holkn’ en þvílík
afbökun kynni að hafa verið mislesin eða túlkuð sem ‘þorn’.11
58.30-31 um huerfis Aa1, Ab1] vmbergis12 Ba, Ca.
10 Á fáeinum öðrum stöðum í PG-texta Aa1 talar höfundur í 1.
persónu, og þar er jafnan fleirtala. Svo er einnig í Ba og Ca a.m.k. á
einum stað, GA, c. 83.43, en í GA, c. 55.16 er 1. p. eintölu í Ba; þar
er ekki talað í 1. p. í Ca, og sama máli gegnir bæði um Ba og Ca á
stöðum sem svara til GA, cc. 4.1, 8.1, 81.3 og 85.5. Þar sem Sturl
er til samanburðar hefur hún einnig annað hvort 1. p. et. eða annað
orðalag, og sama máli gegnir þar um GA, c. 2.1 og 3, sem ekki á sér
samsvörun í GB eða GC.
11 Tvenndin ‘klungr’ og ‘þorn’/'þyrnar’ er algeng í kirkjulegum
ritum fornum (AMKO).
12 ‘umbergis’ er tískuorð á 14. öld, og engar líkur eru á að það sé
upphaflegt í PG. Sbr. Peter Hallberg, Stilsignalement och författar-