Editiones Arnamagnæanæ. Series B - 01.06.1983, Page 139
§ 7.3.2 Ágrip Guðmundar sögu í AM 111 8vo CXXXIII
7.3.2. Þessi maður hefur verið talinn Gunnlaugur
sá Ormsson, sem sagður er hafa búið í Leyningi í
Eyjafirði. Hann var samtímamaður Guðbrands bisk-
ups Þorlákssonar og Arngríms lærða Jónssonar, sem
báðir munu hafa átt Ormsbók, a.m.k. Amgrímur, sem
hefur eignast hana fyrir 1609 og átti hana til 1628,
þegar hann sendi hana Ole Worm.4
Gunnlaugur þessi var sonur Orms lögmanns Sturlu-
sonar og kemur fyrst við heimildir 1572, svo vitað
sé.5 Hann kvæntist 1574,6 keypti Leyning 15807 og
gifti dóttur sína 1592 Pétri Gunnarssyni, bróður
Solveigar sem varð kona Arngríms lærða 1598.8
Gunnlaugur kemur síðast við gjörning, að því er ég hef
fundið, 1602, þegar hann afsalar sér tilkalli til Torfu-
fells í Eyjafirði við Guðbrand biskup,9 og af bréfi frá
1623 er svo að sjá sem hann hafi verið látinn.10
7.3.3. Eðlilegast virðist að líta svo á, að erindin
þrjú í 111, sem eru prentuð hér að framan í § 7.1.3,
séu eftir skrifarann. Okunnugt er að vísu að Gunn-
laugur þessi hafi fengist við skáldskap, en hann kynni
að vera sá Gunnlaugur sem sveigt er að í “Smá-
skáldavísum” eignuðum Halli Magnússyni (d. 1601).11
4 Edda Snorra Sturlusonar III (Kh. 1880-87), pp. xlv-1.
5 AM Dipl. Isl. Apogr. 133. - Sbr. Páll Eggert Ólason, Menn og
menntir IV, p. 631; auk þeirra óprentuðu heimilda sem geta
Gunnlaugs og þar eru nefndar hef ég rekist á AM Dipl. Isl. Fasc.
LXIX,1 og Apogr. 571, 1311, 3908, 4096, 4835(7), 5017 og 5774. -
Páll Eggert, loc. cit., nefnir þriðja manninn á þessum tíma með
Gunnlaugs nafni Ormssonar, ættaðan úr Fljótum í Skagafirði, en
þessum tveimur alnöfnum er slengt saman í registri við Alþingis-
bœkur íslands I (Rv. 1912-14).
6 Apogr. 4828. - Páll Eggert Ólason, loc. cit.
7 AM Dipl. Isl. Fasc. LVII,40 (= Apogr. 1307 og 5774, bæði
eftir öðru frumriti) og LXIX,1 (= Apogr. 571 og 1311), sbr. LXXI,
26.
8 Bogi Benediktsson, Sýslumannaœfir I (Rv. 1881-84), pp. 354-
58.
9 Apogr. 3908.
10 Alþingisbœkur íslands V (Rv. 1922-32), p. 88.
11 Sbr. Páll Eggert Ólason, Menn og menntir IV, p. 525.