Úrval - 01.08.1947, Blaðsíða 119

TÍKIN HANS SAMS SMALL,
117
farin að f jarlægjast hann. Hún
stefndi nú inn á miðjan völlinn.
Þá sáu allir, hvað hún var að
fara. Flurry fór beint til Wat-
cliffe dómara, lagði vasaklútinn
við fætur hans og hljóp síðan til
Sams.
Nú var ekkert hrópað, því að
áhorfendurnir voru yfir sig for-
viða á þessum undrum.
Allt í einu kvað við rödd
Watcliffes:
„Svei mér, ef hún hefir ekki
rnannsvit."
Svo var eins og hann rankaði
við sér og yrði minnugur stöðu
sinnar.
„Sem dómari úrskurða ég tík
Sams Small sem sigurvegara.
Ef hann vill gera svo vel að
gefa sig fram, skal ég afhenda
honum veðféð."
Sam tók við fénu, og Polking-
thorpemenn tóku að innheimta
það, sem þeir höfðu grætt. Allir
höfðu hagnazt nema Gaffer
Sitherthwick, og það var ekki
sízt það, sem gerði þenna dag
eftirminnilegan í sögu Polking-
thorpe. Það hafði sjaldan eða
aldrei komið fyrir áður, að
Gaffer léti leika á sig í peninga-
málum.
O
Enda þótt Sam hefði hrósað
sigri í bili, varð þó þessi keppni
upphaf erfiðleikanna.
Kvöldið eftir keppnina, þegar
Sam var að lesa kvölöblaðið
fyrir Flurry, var barið að dyr-
um. Það var Watcliffe, sem var
korninn. Strax og hann kom inn,
fór hann að skima alit í kring-
um sig.
„Var sem mér heyrðisf, að þú
værir að tala við einhvern,
Sam?“ spurði hann.
„Nei, — ég var bara að lesa,“
sagði Sam.
„Þú skilur, hvernig það er —
þegar maður er einmana eins og
ég, og konan í Ameríku. Maður
vensf á að lesa og tala upphátt.“
Watcliffe horfði upp í loftið
og hlustaði, en virtist svo slá
grun sínum frá sér, og tók til
máls:
„Sjáðu nú til, Sam Small. Ég
hefi ákveðið að kaupa hundinn
þinn — og þegar ég hefi ákveð-
ið eitthvað, þýðir ekki að segja
nei. Þú segir til um verðið. Ég
hefi aidrei séð fallegri og vitrari
hund en Flurry.“
Sam leit á Flurry, sem mændi
á hann á móti. Hann vissi, að
hann gæti aldrei selt hana. En
Sam Small var Sam Small —
hann gaf ekki að sér gert.