Úrval - 01.08.1947, Blaðsíða 86

84
ÚRVAL
flugvöllur, í nánd við Tokyo í
Japan. Þegar hermenn Mac-
Arthurs bjuggust um til langrar
dvalar í Japan og Kóreu, var
eitt fyrsta vandamálið, sem
leysa þurfti, að afla nýrra
ávaxta og grænmetis handa
155 000 manns.
Sennilega hefði verið hægt
að fá þetta hjá bændum lands-
ins, en talið var, að of mikil
sýkingarhætta væri því sam-
fara, því að japanskir bændur
nota mannasaur til áburðar.
En herinn var sjálfur braut-
ryðjandi í vatnsrækt. Á eyði-
skerjum svo sem Wake- og
Midwayeyjum í Kyrrahafi og
Ascensioneyju í Atlantshafi,
þar sem setulið var á stríðs-
árunum, höfðu hermennirnir að
mestu lifað á vatnsræktuðu
grænmeti og ávöxtum, sem þeir
ræktuðu sjálfir.
R.ælitunarsérfræðingar hers-
ins fluttu því til japanska flug-
vallarins í nánd við Tokyo, og
nú gefur þessi 22 hektara stein-
auðn — eða öilu helaur mörg
hundruð grunn vatnsker, sem
standa í röðum á veliinum —
af sér vítamínauðuga jurtafæðu
handa hernámsliðinu í Japan
og Kóreu.
Einn af brautryðjendum
Bandaríkjanna í vatnsrækt er
dr. Earle A. Spessard, líffræði-
prófessor við Hendrixháskólaim
í Arkansas. Árið 1940, áður en
bændur í Arkansas höfðu heyil
talað um vatnsrækt, sýndi hann
nokkrum nágrannabændum
sínum fáeina þriggja punda
tómata, sem hann hafði
ræktað.
„Af hvaða frætegund hafa
þeir vaxið?“ spurðu bændurnir.
„Af sömu frætegund og þið
notið,“ sagði hann og benti á
tómatplöntu af venjulegri
stærð og voru ávextir hennar
dvergvaxnir í samanburði við
þriggjapunda tómatana, „enþeir
eru ræktaðir í blikkdósum,“
bætti, hann við.
Bændurnir héldu, að dr.
Spessard væri að gera að gamni
sínu, þangað til hann fór með
þá út í húsagarðinn og sýndi
þeim risavaxnar tómatplöntur,
sem óneitanlega stóðu föstum
rótum í venjulegum biikk-
dósum.
Og dósirnar voru fullar
af sandi, sem haldið var rökum
með því að láta vökva drjúpa
í þær úr íláti, sem hékk yfir
þeim.
Bændurnir hristu höfuðið
þegar þeir fóru, og þá ákvað