Úrval - 01.08.1947, Blaðsíða 125
TÍKIN HANS SAMS SMALL,
123
færi fram úr þeim urn eitt eða
tvö ár.“
„Nú gengur alveg yfir mig,
herra Small,“ sagði ungfrú
Yeoby.
Og hún var í raun og veru
alveg forviða.
Þegar Sam hélt heimleiðis,
var engu líkara en Flurry brosti
kesknisbrosi.
„Þetta þýðir ekkert," sagði
Sam. „Þegar kjaftasögur kom-
ast á kreik, er ómögulegt að
hafa hemil á þeim. Við verðum
að vera varkár.“
O
Það var gott og blessað, að
Sam skyldi áminna sjálfan sig
um varkárni, en mistök voru
þó óhjákvæmileg.
Það var til dæmis Ian Caw-
per. Eitt kvöld óð hann inn í
húsið, án þess að berja að dyr-
um. Flurry breytti sér í hund
á einu andartaki, en það var að-
eins til að gera illt verra. Hund-
urinn lá nefnilega á gólfábreið-
unni, klæddur í telpukjól. Fötin
gáfu auðvitað ekki orðið að
engu.
lan Cawper klóraði sér á bak
við eyrað og hörfaði aftur á
bak.
„Hm — þetta er bara uppá-
tæki hjá mér,“ sagði Sam.
En lan hrökklaðist út, án
þess að segja orð. Hann gleymdi
meira að segja erindinu: að
spyrja Sam, hvers vegna hann
væri hættur að iáta sjá sig í
Arnarkránni.
Ef satt skal segja, þá viidi
Sam ekki fara með litla telpu
í krána, því að Flurry var í raun
og veru lítil telpa, enda þótt
hún væri í hvolpslíki. Auk þess
þurfti hún að læra svo mikið á
kvöldin. Hann var að reyna að
bæta henni upp árin, sem hún
hafði misst úr. Hann kenndi
henni lestur, skrift, reikning,
landafræði og sögu.
Svo kjaftaði ungfrú Yeoby
auðvitað frá. Og frú Backing-
well, sem heyrði sérstaklega vel,
það sem talað var innanhúss (en
það stafaði af því, að hún þurfti
alltaf að binda skóreimar sínar,
beint undir gluggahlerum)
skýrði frá því, að hún hefði
heyrí Sam vera í samræðum —
við kvenmann.
Allir þorpsbúar vissu, að
eitthvað var á seiði heima hjá
Sam — og þá langaði til að
kornast að því, hvað það væri.
Og Sam var engan veginn
ókunnugt um þetta umtal um
sig.
„Það er bezt að ég fari í