Úrval - 01.08.1947, Blaðsíða 122
120
ÚRVAL*
Svo sofnaði Sam. En hann
svaf órólega og heyrði þrumu-
hljóð gegnum svefninn.
O
Þegar Sam vaknaði morgun-
inn eftir, klóraði hann sér í
höfðinu af undrun. Hver sá, sem
hefði ekki haft lífsreynslu Sams
Small, myndi hafa gert meira
en það. Því að við fótagaflinn
á rúmi Sams lá stúlka á ferm-
ingaraldri í hnipri.
„Hvað er þetta?“ stundi Sam
upp.
Telpan vaknaði og nuddaði
stírurnar úr augunum.
„Góðan daginn, Sam,“ sagði
hún.
Sam tókst á loft, því að þetta
var rödd Flurryar.
„Hamingjan góða,“ sagði
Sam, þegar hann hafði náð sér.
„Ertu þá orðin að stelpu?“
„Já,“ sagði Flurry, hreykin.
„Nú getur þú ekki selt mig.“
„Já, en ...“
„Ó, Sam,“ sagði Flurry í bæn-
arrómi, „vertu ekki reiður við
mig. Þú óskaðir þess, að ég yrði
manneskja og ég varð mann-
eskja. Það breytir öllu fyrir
okkur. Sérðu, ég hefi fingur!
Það er dásamlegt, að hafa fing-
ur. Ég get kveikt á eldspýtum,
eldað fyrir þig og saumað
hnappa á fötin þín. Sjáðu!“
Og litla telpan stökk á fætur
og fór að hlaupa um herbergið.
Hún tók upp ýmsa hluti, til þess
að sýna, hvað hún væri leikin í
að beita fingrunum.
„Lofaðu mér að matbúa fyrir
þig,“ sagði hún.
„Nei, nú er nóg komið,“ sagði
Sam.
„Má ég þá ekki elda matinn
fyrir þig?“
„Það er ekki það. Þetta er
ekki siðsamiegt.“
„Siðsamlegt?"
„Nei, hm, þú ert ekki í nein-
um fötum.“
„Ég hefi aldrei verið í fötum.
Ég er ekkert ósiðsamari nú,
heldur en þegar ég var hvolp-
ur.“
„Heyrðu nú, telpa mín,“ sagði
Sam, „þegar þú ert orðin mann-
eskja, gegnir þetta öðru máli.
Þú getur ekki hlaupið svona um
allsber.“
Sam fór að róta í fataskápn-
um, og von bráðar hafði hann
fundið nærföt og kjól.
„Hún Vinnie okkar átti þess-
ar flíkur, þegar hún var lítil.
Það gæti hugsazt, að þú gætir
notað þær.“
Fötin voru of lítil, en þau