Úrval - 01.08.1947, Blaðsíða 90

88
ÚRVAL
liann getur ekki sagt þeim,
hvað sé rétt að gera. Það er
siðfræðilegt, en ekki líífræðilegt
vandamál. Hér á eftir mun ég
leggja mat á ýrnis atriði: að það
sé t. d. betra að vera fæddur
með heilbrigðan munn en hol-
góma, að það sé betra að fæðast
með rétta litarskynjun en lit-
blindur o. s. frv. Þetta er álit
mitt sem manns. Ef þið eruð
mér ekki sammála, get ég ekki
— sem líffræðingur — talið
ykkur á mitt mál. En ef þið eruð
mér sammála, get ég, sem líf-
fræðingur, ef tii vill hjálpað
ykkur til að vinna að því máli,
sem við erum sarnmála um.
Sumir segja, að það sé nazismi
að reyna að nota líffræðina við
úrlausn mannlegra vandamála.
Að mínu viti er þetta jafn-
heimskulegt og að segja, að
skraddarinn, sem vill taka mál
af okkur, fari með okkur sem
dauðan hlut.
Þróunin er breyting, sem átt
hefur sér stað í fortíðinni og
enn á sér stað. Hér má skjóta
því inn í, að nálega allir líffræð-
Ingar eru á einu máli um það,
að hún hafi átt sér stað, þó að
þeir séu ósammála um, hvernig
hún hafi orðið, og enn meira
hversvegna hún hafi orðið.
Fyrst skulum við athuga tíma-
tal breytinganna. Fyrir fjöru-
tíu árum þekktum við atburða-
röðina í þróunarsögunni, en
gátum ekki tímaákvarðað ein-
staka atburði hennar. Þao er
eins og ef við vissum, að
Washington var uppi á undan
Lincoln, en vissum ekki hvort
Washington fæddist fyrir 200
eða 2000 ánim. En með rann-
sóknurn á geislamögnuðum
efnum hefur okkur nú tekizt að
ákvarða tímatalið, svo að ekki
munar meira en 10%, þegar um
er að ræða tímabilið frá 30 til
500 miljónir ára aftur í tímann.
Við vitum, að fyrir hérumbil
350 miljón árum voru forfeður
okkar fiskar, fyrir 270 miljón
árum láðs- og lagardýr í líkingu
við salamöndrurnar, fyrir 200
miljón árum skriðdýr, býsna
ólík þeim, sem nú lifa, og fyrir
70 miljón árum spendýr lík
moldvörpunni.
Þótt undarlegt sé, getum við
ekki ákvarðað tímatalið eins
nákvæmlega síðustu ármiljón-
irnar, fyrr en síðustu 20000
árin, þegar lesa má söguna í
leirlögum, sem hafa myndazt
hvert ofan á annað árlega í
vatni frá bráðnum ís. En við
getum fullyrt, að Sinanthropus,