Úrval - 01.12.1948, Blaðsíða 11
FJÓRA MÁNUÐI Á ÚTHAFSFLEKA
9
klasanum. Áhöfnin er heil á
húfi. Þar með er leiðangri okk-
ar lokið, og takmarkinu með
honum náð.
Eftir þriggja daga árangurs-
lausa tilraun til að komast fram
hjá rifinu, bar okkur loks inn
á milli kóralklettanna. Fram-
undan mynduðu brotsjóarnir
óslitna, hvíta línu, svo langt sem
augað eygði til beggja handa.
Við bjuggum okkur undir að
lenda í brotsjóunum, reyrðum
allt fast, sem við gátum, og
það var ekki fyrr en flekinn
hafði borizt inn fyrir yzta brim-
garðinn, að við gátum farið að
hugsa til að komast í land. Þá
lyftist flekinn skyndilega á loft
og féll svo niður í djúpan öldu-
dal. Allir reyndu að komast sem
hæst: Haugland, Danielsson og
Watzinger klifruðu upp á þakið
á skýlinu, Raaby fór upp á segl-
rána og ég klifraði upp í mastr-
ið. Við vorum ekki fyrr komnir
þangað en aldan reið jrfir okk-
ur. Mennirnir niðri sögðu, að
bylgjufaldurinn hefði gnæft 5
metra upp yfir höfuðið á mér
— og ég var uppi í mastrinu —
áður en aldan féll yfir flekann.
Það kváðu við brestir miklir.
Við höfðum tekið niðri á rifi.
Annar brotsjór bar okkur yfir
rifið inn á lygnari sjó, og smærri
öldur sem á eftir komu, mjök-
uðu okkur áfram eftir hörðum
kóralbotninum. Þegar við átt-
um 600 metra ófarna til lands,
stigum við fyrir borð og óðum
eftir rifinu í land. Litlir hákarl-
ar, um metra á lengd, urðu á
vegi okkar, en þeir létu okkur
í friði, aftur á móti réðust átta
stórir, eitraðir álar á þá Hessel-
berg og Watzinger, en þeir
vörðu sig með stórum sveðjum.
12. ágúst. Eyjan okkar er
lítil, aðeins 150 metra í þver-
mál, og þar búa aðeins krabb-
ar, eðlur og sjófuglar. Hún er
öll vaxin kókospálmum og
skemmtilegum trjárunnum, og
gul kóralströnd umlykur hana
alla. Vatnsforði okkar er orð-
inn lítill, en það rignir á hverri
nóttu og kókosmjólkin er ó-
þrjótandi. Auðvelt er að afla
sér fisks og annarrar sjávar-
fæðu við rifið, og með því að
strengja seglið milli pálma-
trjánna, höfum við gert okkur
gott skýli.
18. ágúst. Polynesiumenn á
eyju skammt héðan hafa fundið
okkur, og hafa þeir flutt okkur
þangað á eintrjáningum sínum.