Úrval - 01.12.1948, Side 23
Hvernig geta börnin öðlazt sjálfstraust og sjálfstæði
í borgarlífi nútímans, þar sem þau eru eins og
fangar, útilokuð frá náttúrlegri reynslu?
/
Ofrelsi borgarbarnsins.
Grein úr „The Atlantic Monthly",
eftir Philip Wylie.
I undanförnum 50 árum hef-
ur hin svokallaða borgar-
menning gjöreyðilagt bernsku
borgarbarnsins. Bíllinn hefur,
með því að binda athafnasvið
þess við blett umhverfis húsið,
með því að kæfa í því hina heil-
brigðu ánægju af því að elta
bolta og með því að öskra að
því eins og óargadýr, í hvert
skipti sem það hættir sér út á
akbraut hans, svift það síðasta
rétti sínum.
Börnin hafa engin tök á að
brjótast út úr þessu allsherjar-
fangelsi. Foreldrar þeirra leggja
stöðugt meiri áherzlu á að skýla
þeim fyrir hættunum, að girða
skólagarðana, að fjölga lög-
regluþjónum á götuhornum og
eftirlitsmönnum allsstaðar þar
sem börn eru. Barnið er ekki
fyrr byrjað að skríða en það
er sett í grind, sem varnar því að
það nagi í sundurrafmagnsþræði
og annað þvíumlíkt, en leggur
jafnframt miskunnarlaus bönd
á athafnaþrá þess.
f borgum og bæjum er tján-
ing náttúrlegra eðlishvata
barnsins að heita má alltaf „ó-
lögleg“. Ef snáðinn litli sker
barkarsneið af tré til að búa
til lítinn bát, sem á að sigla á
polli, þá skemmir hann tré ein-
hvers og pabbi hans verður að
borga skaðabætur; og gamla
þannig út valdsvið sitt, sem þeg-
ar er orðið of stórt. Og hvaða
sonur óskar eftir því að sjá föð-
ur sinn apa eftir sér verstu ó-
siði sína? Góðir Ameríkumenn
njóta þess sem enskt er í fari
Englendinga. Og það gera góð-
ir Englendingar líka.