Úrval - 01.12.1948, Síða 67

BÆTIR HJÓNABANDIÐ MANNLEGA BRESTI?
65.
Má skipta slíkum mönnum í tvo
hópa.
I öðrum hópnum er sá mikli
fjöldi manna, sem lifa einir, af
því að þeir geta ekki tengzt ná-
ið öðrum einstaklingum; þeir
geta ekki verið opinskáir, af
þeirri einföldu ástæðu, að þeir
eru hræddir við að glata sjálf-
um sér. Sá ótti fylgir þeim alla
æfi, að þeir neyðist til að binda
sér þungar byrðar. Skortur
þeirra á sjálfstrausti knýr þá
til að forðast margt af því dá-
samlegasta, sem lífið hefur að
bjóða, og hin stöðuga varnar-
staða þeirra gerir þá tortryggna
og jafnvel óvinveitta gagnvart
öllum göfugum tilfinningum, því
að þeir óttast sífellt, að þeir
verði að lokum sviknir.
Hinn hópinn fylla þeir, sem
eru einmana af því að öll þeirra
hugsun snýst um þá sjálfa, án
þess þeir geri sér grein fyrir
því. Þeir eru eins og Narcissus
í hinni grísku goðsögn, sem sá
spegilmynd sína í kyrru vatni
og varð svo hrifinn af henni,
að hann stóð kyrr og horfði á
hana þangað til hann dó úr sulti.
Þessir menn eru stöðugt að
sækjast eftir aðdáun annarra.
Þeir geta vakið ást hjá öðrum,
en þeir geta ekki endurgoldið
hana, því að þeir eru ástfangn-
ir í sjálfum sér fyrir.
Þeir eru einmana alla æfi, þó
að þeir hafi oft margt fólk L
kringum sig, því að sönn vin-
átta byggist á því, að báði aðil-
ar séu gefendur, en annar ekki
aðeins þiggjandi. Þeir þrá raun-
verulega ekki maka, heldur
spegil, sem þeir geta dáðzt að
sjálfum sér í alla æfi.
Þegar svo er ástatt, hlýtur
hjónabandið að vekja sár von-
brigði og óánægju. Eftir
skamma stund mun slíkt fólk
uppgötva, að einmanaleikinn,
sem það var að flýja, fylgir því
áfram. Það eru sár vonbrigði,
og þetta fólk á erfitt með að taka
vonbrigðum. Sumir verða önug-
lyndir og innibyrgð reiði sezt
að í þeim, aðrir líta á sjálfa sig
sem píslarvotta og fyllast sjálfs-
meðaumkun, og enn aðrir fyll-
ast algeru vonleysi. Þeir verða
sinnulausir um útlit sitt, hegð-
un sína og allt hið smáa, sem
mestu ræður um, að tveir ein-
staklingar geti lifað í góðri sam-
búð.
Það eru aðrar þarfir, sem
hjónabandið getur ekki full-
nægt, og önnur vandamál, sem
það getur ekki leyst. Líf Janet
Barbour er dæmi um slíkt.