Úrval - 01.12.1948, Qupperneq 117

BALZAC
115
ar út í ritstörfin eins og venju-
lega. Hann hafði tapað fjórum
mánuðum í hinu stöðuga kapp-
hlaupi sínu við tímann og margt
hafði farið aflaga meðan hann
var fjarverandi. Móðir hans,
sem hafði umsjón með fjárreið-
um hans, „heldur áfram að
kvelja mig eins og reglulegur
Shylock“. Enn blasti gjaldþrot-
ið við honum, og hann varð að
kaupa sér stundarfrest, með því
að vinna á næturnar.
En ógæfa hans varð enn sem
fyrr okkur til happs. Hann
neyddist til að snúa sér aftur
að skáldsögunum, og mörg bindi
af Comédie humaine komu út
með stuttu millibili. Hann samdi
um heildarútgáfu á Les pays-
oms, sem hann hafði unnið að
árum saman og varð eitt af
veigamestu verkum hans.
Að lokum rofaði til. Frú de
Hanska ákvað að flytjast frá
Ukrainu til Dresden. I júlímán-
uði trúlofaðist Anna dóttir henn-
ar auðugum aðalsmanni, Georg
Mniszech, og Balzac áleit, að nú
væri síðustu hindruninni rutt úr
vegi. En frú de Hanska var ó-
sveigjanleg í þeirri ákvörðun
sinni, að dvelja í Dresden um
veturinn með dóttur sinni og
væntanlegum tengdasyni, og
beiðni Balzacs um að fá að heim-
sækja hana, reyndist árangurs-
laus.
Loks, árið 1845, fékk hann
þau boð frá frú de Hanska, að
hún óskaði að hitta hann. Hann
kastaði handritunum niður í
skrifborðsskúffuna og hraðaði
sér til Dresden.
Engin bréf eru til, sem geta
skýrt okkur frá því, sem fyrir
Balzac kom í Dresden eða hvern-
ig honum var innanbrjósts, en
honum hlýtur að hafa liðið vel.
Það fór prýðilega á með hon-
um og Önnu og unnusta hennar.
Hvernig hann greiddi útgjöld
sín og aðrar skuldir, á þessu
tímabili, er ekki ljóst, en ótrú-
legt er, að hann hafi gert það
að öllu leyti úr eigin vasa. Þau
virðast hafa gert með sér sam-
komulag um að deila eigum sín-
um. Frú de Hanska hafði ekki
enn tekið ákvörðun um að gift-
ast honum, en hún var fús til
að láta eitt yfir bæði ganga um
eins eða tveggja ára skeið, án
tillits til þess, hvert lokaspor
hennar yrði.
Safnarinn Balzac.
Ef bréf Balzacs frá árunum
1845 og 1846 væru fengin þeim
í hendur, sem aldrei hefði heyrt
hans getið, og sá hinn sami væri
beðinn að gizka á, hvaða aðal-
starf og áhugamál höfundurinn
hefði haft, myndi hann senni-
lega svara því til, að bréfin
væru skrifuð af fornsala eða
málverkasafnara. Balzac var
ekki nærri því eins niðursokk-
inn í að ljúka við Comédie hu-
maine og að hugsa um hús-
ið, sem hann ætlaði að byggja
handa tilvonandi brúði sinni.
En árið 1845 átti hann hvorki
hús né lóð, þar sem hann gæti