Úrval - 01.07.1954, Qupperneq 27

LlKAMSBYGGING OG SICAPGERÐ
25
I afstöðu sinni til annarra
manna eru þeir ágengir og
kappsfullir og haldnir ríkri til-
hneigingu til sjálfsupphafning-
ar. Viðbrögð þeirra eru snögg
og ofsaleg. Ósjaldan eru þeir til-
litslausir og samvizkan ónáðar
þá sjaldan. Þeir hafa yndi af
veiðum, elska hunda og sætta
sig auðveldlaga við styrjaldir
og manndráp. Að jafnaði eru
þeir gæddir miklu líkamlegu
hugrekki og lítt næmir fyrir lík-
amlegum sársauka; lendi þeir
í áflogum við sér sterkari menn,
leggja þeir ekki á flótta, heldur
berjast hetjulega þangað til
yfir lýkur. Þeir eru háværir og
raupsamir og una sér vel í há-
vaða og skarkala. Þeir eru bráð-
þroska og telja æskuárin bezta
skeið ævinnar. Að jafnaði sýn-
ast þeir eldri en þeir eru, og
sjálfum finnst þeim það einnig.
Mæti þeir vandamálum, sem
þeir ráða ekki við, hafa þeir
ríka hneigð til að aðhafast eitt-
hvað. Þeir eru firtnir og þurfa
lítið til að móðgast.
RIÐJA sálgerðin, „andans-
maðurinn", svarar til „tauga-
mannsins“. Þeir eru auðþekktir
á næstum sársaukafullri þennslu
í fasi og hreyfingum. Viðbrögð
þeirra eru tíðum alltof snögg og
tilfinningarík, og leiðir það oft
til vandræða í samskiptum
þeirra við annað fólk. Með aldr-
inum læra þeir þó jafnan að
hugsa sig um, og ef þeir hafa
í sér svolítið af hinum tveim
sálgerðunum, geta þeir orðið
frábærir diplómatar. Ösjaldan
eru þeir huglausir, m. a. af því
að þeir eru sérlega viðkvæmir
fyrir sársauka. Sálarlíf þeirra
er mjög sterkt og sveifluríkt, og
þeir lifa í stöðugri spennu og
öryggisleysi. Þeir eru miklu
greindari en báðar hinar sál-
gerðirnar, margir þeirra jafn-
vel svo, að þeir hrópa í örvænt-
ingu eins og Sókrates: „Hið eina
sem ég veit, er, að ég botna
hvorki upp né niður í neinu.“
Þeim er illa við að tefla á tvær
hættur, þá brestur kjark til
þess. Þeir una vel einveru og
forðast margmenni. Þeim er ó-
eiginlegt og ógeðfellt að tala
hátt, og að jafnaði geta þeir
ekki sungið, þó að þeir hafi
næmt söngeyra og yndi af tón-
list. Allur hávaði er þeim á móti
skapi. Þeir eru hljóðlátir í allri
umgengni, eins og þeir vilji
biðja afsökunar á því að vera
til.
Þeir bera ekki tilfinningarn-
ar utan á sér, þó að þær séu
sterkar. Andlitið er mjög við-
kvæmnislegt en er undir stöð-
ugri stjórn, er m. ö. o. svip-
brigðalaust.
Sökum þess hve sálarlíf
þeirra er margbrotið, eru þeir
íiverfulir í viðbrögðum sínum,
hvort heldur um er að ræða
háttarlag, skoðanir eða tilfinn-
ingar. Allar venjur eru andstæð-
ar eðli þeirra, og þeir kjósa
helzt að vega og meta gjörðir
sínar vandlega í hverju máli.