Úrval - 01.07.1954, Síða 45

Úrval - 01.07.1954, Síða 45
ANDLIT DAUÐANS 43 stynja undan fargi of langrar samveru. Samt gráta þeir, og hugga sig síðar við hugmyndina um vistarveru, þar sem hinn látni geymist óbreyttur — unz fundum bera saman að nýju. Maður getur hugsað sér að þeir bíða — í algerri kyrrstöðu, án þess að breytast af nýrri reynslu, nýrri vitneskju .. . Og setjum svo, að við mættum ein- hverjum þeirra, setjurn svo, að við kæmumst í samband við vin, alveg eins og við þekktum hann áður en hann dó! Samveran yrði ekki eins og áður, eitthvað yrði öðruvísi, og við myndum spyrja sjálf okkur hvað það væri. Það erum við sjálf, sem höf- um breytzt! Við höfum lifað. Við höfum eignast ný föt, nýja reynslu, nýja konu eða nýjan mann, við erum ekki söm og áður. Og það nægir til að breyta öllum sam- skiptum okkar við hinn látna, skoðun okkar á honum og þá um um leið á dauðanum sjálfum. Spíritistarnir kringum borðið spyrja alltaf hvem þeir séu í sambandi við, en gleyma hverj- ir þeir eru sjálfir. En ef sam- band fæst eftir 20 ára skilnað, eða 50 ára, hverjir em það þá sem talast við ? Andi látins manns, sem ekkert hefur breytzt, og gráhærður skjálf- andi öldungur. Er þá ekki lík- legt, að andinn hrópi: „Þú ert ekki sá sem ég þekki! Vinur minn var ungur, hvar er hann . . . hann hlýtur að vera dáinn.“ Og þetta er rétt! Hinn ungi vinur hans er dáinn. En hver er það þá, sem talar gegnum borðfótinn? Napóleon — já. En er það hinn ungi ofur- hugi, liðþjálfinn Bonaparte, er það hershöfðinginn Napóleon, keisarinn Napóleon eða hinn kvapholda eftirlaunamaður á klettaeyjunni ? Það er líklega öllu. heldur draumur miðilsins um Napóleon, sem þrátt fyrir alla sagnaritun verður hér raun- verulegri en Napóleon sjálfur. Það sem þetta fólk í kringum borðið vill gera áþreifanlegt með aðstoð miðilsins, er vem- leiki í því sjálfu, endurminning- ar og óljósir draumar. Og því verður ekki neitað, að borðfót- ur er eins gagnlegur til þeirra hluta og hvert annað tæki. En jafnframt er hollt að gera sér ljóst, að það er ekki látinn ást- vinur, sem maður er að leita að, heldur samvistir, eins og þær voru einu sinni. Það eru víxl- áhrifin við hinn látna, sem mað- ur vill endurlífga. En ef hið gamla ég manns er breytt og dautt, hvað stoðar þá þótt mað- ur finni hinn gamla spegil sinn til að horfa í? Líti maður á líð- andi stund sem hinn eina raun- verulega tíma og fortíðina og allt sem henni tilheyrir sem dautt, þá eru miðilsfundir fjar- stæða, og maður getur ekki vænzt þess að finna neitt, hvorki í borðfótum né annarsstaðar. Líti maður á hinn bóginn svo á, að heimurinn sér fervíður og
Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82
Síða 83
Síða 84
Síða 85
Síða 86
Síða 87
Síða 88
Síða 89
Síða 90
Síða 91
Síða 92
Síða 93
Síða 94
Síða 95
Síða 96
Síða 97
Síða 98
Síða 99
Síða 100
Síða 101
Síða 102
Síða 103
Síða 104
Síða 105
Síða 106
Síða 107
Síða 108
Síða 109
Síða 110
Síða 111
Síða 112
Síða 113
Síða 114
Síða 115
Síða 116

x

Úrval

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.