Úrval - 01.07.1954, Qupperneq 57

KEÐJAN
55
Ina, hlær uppgerðarhlátri . . .
móðirin stjakar því úr gættinni
. . . hún segir að barnið sé með
magaverk, sé ekki með sjálfu
sér . . .
Loks drattast hann í rúmið
og við förum.
,,Það þarf að fara vel að
drukknum mönnum, þó að það
kunni stundum að vera erfitt,“
segir leiðsögumaður minn, þeg-
ar við erum á heimleiðinni. „Nú
verðum við að sjá um að hann
sleppi ekki út í fyrramálið.
Eftir svona dýfu eins og hann
hefur tekið, fær maður ægileg-
ar sálarkvalir og óslökkvandi
brennivínsþorsta — þá er manni
sama hve dýru verði maður
kaupir glas af öli, og öl fæst
snemma á morgnana hér í
Stokkhólmi. . . . Það er um að
gera fyrir okkur að vera nógu
snarir í snúningum, annars
verður fuglinn floginn og tæki-
færið til að rjúfa vítahringinn
gengið okkur úr greipum. Ef við
náum í hann í fyrramálið, reyn-
um við að fá hann til að koma
með okkur á drykkjusjúklinga-
■deild St. Eiríkssjúkrahússins,
þar fær hann sprautu svo að
hann geti sofnað frá áhyggjum
sínum í nokkrar klukkustundir.
Því að eftir langa drykkju eru
menn örmagna á sál og líkama.
Síðan fær hann vítamínspraut-
ur — margir okkar eru þeirrar
skoðunar að læknishjálp geti
gert mikið gagn — afeitrunar-
sprautur o. s. frv. Ef til vill
nægja þessar aðgerðir og hann
getur tekið aftur upp vinnu sína
og orðið á ný þátttakandi í
starfsemi okkar, en stundum
getur það líka komið fyrir að
hann þurfi að liggja í nokkra
daga, eða í alvarlegri tilfellum
í lengri tíma. Fær hann þá svo-
nefnda lostmeðferð o. s. frv.
Um lœkningu er ekki að ræða,
enginn alkóhólisti læknast að
fullu á þennan hátt. Hin sjúk-
lega viðkvæmni hans gagnvart
áfengi — sem mætti einna helzt
líkja við ofnæmi — fylgir hon-
um til dauðadags, en hann
styrkist á líkama og sál til þess
að geta gert nýja tilraun. Það
má segja að eina lækningin sé
sú, að honum takist að halda
sér algerlega frá áfengi. Að því
stefnum við, og við hjálpum
hver öðrum til þess að ná því
marki, því að við vitum að
áfengið leysir engin vandamál
— en það er einmitt vegna þeirr-
ar blekkingar að margir byrja
að drekka. Félagslegar aðgerð-
ir geta hjálpað, og einnig með-
ferð hjá sálsýkisfræðingum —
en fjárhagur okkar er þröngur.
Það eina sern við getum gert er
að benda nýjum félögum okkar
á fimmtu greinina í stefnuskrá
okkar, en hún er í sjö aðalgrein-
um: „Vertu ekki einn með
áhyggjur þínar. Félagar þínir í
Keðjunni óska einskis fremur en
að bera áhyggjur þínar með
þér og hjálpa þér til að leysa
vandamál þín.“
En nú erum við aftur staddir
í stóra, gulmálaða húsinu og