Úrval - 01.06.1955, Blaðsíða 20

18
TJR VAL
„Veslings skuggi,“ sagði
kóngsdóttirin, „hann er sárilla
farinn. Það væri sönn velgerð
að losa hann við þá litlu líf-
tóru, sem í honum er, og þegar
ég fer að hugsa um það, þá held
ég brýna nauðsyn beri til, að
ráð verði séð fyrir honum í
kyrrþey.“
„Hart er það reyndar, því
hann var dyggur þjónn,“ sagði
skugginn, — og var sem hann
andvarpaði.
Um kvöldið var öll borgin
skrautlýst, og fallbyssuskotin
riðu af, — bumm! — og dátarnir
heilsuðu með byssunum. Það
var verið að halda brúðkaup.
Þau kóngsdóttirin og skugginn
gengu út á svalirnar til að sýna
sig og láta enn einu sinni fagna
sér með húrraópi.
Lærði maðurinn heyrði ekk-
ert af þeim látum. Það var búið
að taka hann af lífi.
MARK TWAIN OG PORSETINN.
Sú saga er sögð, að eitt sinn er forsetaskipti urðu í Banda-
ríkjunum, hefði komið upp kvittur um, að hinn nýi forseti,
Cleveland, sem var demókrati, mundi ætla að víkja Frank H.
Mason úr ræðismannsstarfi í Frankfurt í Þýzkalandi af því
hann var repúblikani. Mason var fornvinur Marks Twain, og
þegar Mark Twain frétti þetta, skrifaði hann dóttur forsetans
eftirfarandi bréf: „Kæra Ruth! Ég er félagi í Mugwumpsregl-
unni, og eitt leyniákvæði í lögum reglunnar meinar mér að fal-
ast eftir greiða hjá opinberum starfsmönnum; en það er engin
sök að skrifa þér vinsamlegt bréf til að láta þig vita um það
hróplega ranglæti, sem faðir þinn gerir sig sekan um með því
aS víkja úr starfi einum bezta ræðismanni landsins, einungis
af því að hann er repúblikani.“ Síðan rakti Twain verðleika
og mannkosti Masons og lauk bréfinu á þessa leið: „Næst
þegar þú talar við forsetann vildi ég óska að þú segðir honum
álit mitt á þeirri stjórn, sem fer þannig með góða starfsmenn
sína.“
Mark Twain fékk svar við bréfi sínu, skrifað með eigin hendi
forsetans: „Ungfrú Ruth Cleveland biður þess getið, að hún hef-
ur meðtekið bréf frá hei'ra Mark Twain og tekið sér það bessa-
leyfi að lesa það fyrir forsetann, sem biður hana að koma á
framfæri þakklæti sínu til herra Twain fyrir upplýsingar hans
og fullvissa hann um, að herra Mason muni óáreittur fá að
gegna ræðismannsstarfinu í Frankfurt.“
Óumflýjanlegt var, að forsetinn aðstoðaði dóttur sína við
að svara bréfinu — þvi að Ruth Cleveland var þá aðeins eins
árs gömul. — Coronet.