Úrval - 01.06.1955, Blaðsíða 9

SKUGGINN.
Ævintýri eftir H. C. Andersen.
1 þýðingu Steingríms Thorsteinssonar.
]t/fIKILL er sólarbruninn í
heitu löndunum, það má nú
segja. Hörund manna verður
þar dumbrautt og alveg eins og
rauðviður, og þar sem er allra
heitast, brennast menn svo
mjög af sólinni, að þeir verða
svertingjar. En það var nú samt
til þessara heitu landa, sem
maður nokkur lærður var kom-
inn frá köldu löndunum. Hann
hélt sem sé, að hann gæti ver-
ið þar á gangi út um allt, eins
og heima í hans eigin landi,
en hann vandist fljótt af því.
Hann varð, eins og hver annar
heilvita maður, að kúra inni.
'Gluggahlerum og dyrum var
lokað liðlangan daginn, það var
eins og húsið allt væri í fasta
svefni eða enginn væri heima.
Það hagaði nú líka svo til í
mjóstrætinu með háu húsun-
um, þar sem hann hafði leigt
sér herbergi, að sólin hlaut að
skína þar á frá morgni til
kvölds; það veit hamingjan, að
það var óþolandi. Lærða mann-
inum frá köldu löndunum, sem
var ungur að aldri og vel gef-
inn að vitsmunum, þótti sem
hann sæti í glóandi ofni. Það
tók mikið á hann, hann lagði
stórum af, og enda skugginn
hans gekk saman og varð miklu
minni en heima; sólin tók líka
á hann. Þeir félagar lifnuðu
fyrst við aftur á kvöldin, þeg-
ar sólin var gengin undir.
Það var sannarlega gaman á
að horfa. Undir eins og ljós var
sétt inn í herbergið, þá teygði
skugginn úr sér alla leið upp
með þilinu, seildist meira að
segja undir loftið; svo langan
gerði hann sig. Hann varð að
rétta úr sér til að jafna sig
eftir hitann. Lærði maðurinn
gekk fram á svalirnar til þess
að rétta þar úr sér, og þótti
honum þá sem hann lifnaði all-
ur við smám saman, jafnóðum
og stjörnurnar birtust í himin-
heiðríkjunni. Fólkið kom fram
á svalirnar þar við götuna —
því í heitu löndunum eru svalir
fyrir utan hvern glugga, enda
veitir mönnum ekki af að viðra
sig, hversu vanir sem þeir eru
annars hitanum. Þá varð þar
svo fjörugt bæði uppi og niðri.
Skraddarar og skóarar, allt,
sem vettlingi gat valdið, færði
sig út á strætið. Voru sett út
borð og stólar, og ljósin loguðu
þúsundmörg; einn talaði og ann-