Úrval - 01.03.1960, Síða 19

HVI LÁTA KÍNVERJAK SVONA?
landamæralínu sérstaklega. Svo
er hins að gæta, að enda þótt
hin umdeildu landsvæði séu stór
að flatarmáli eru þau hvergi
nærri verðmæt, hvorki hernað-
arlega né efnahagslega. Og kín-
verska stjórnin gæti tæpast tal-
ið að heiður kínverska Alþýðu-
lýðveldisins krefðist endur-
heimt þeirra.
Hví skyldu Kínverjar þá leyfa
sér að ögra almenningsáliti
allra þjóða fyrir nokkra skika
af hrjóstrugu og strjábýlu fjall-
lendi ? Þess hefur verið getið til,
að þeir væru að reyna að þvinga
Sovétríkin til að auka við sig
efnahagsaðstoð, gegn því að
þeir fylgi í staðinn friðarstefnu
Krústsjovs, að þeir séu að hefna
sín á Indverjum fyrir gistivin-
áttu Dalai Lama, að þeir séu
að kanna varnarvilja Indverja,
að þeir ætli að blanda sér í inn-
anríkismál Indverja. Sú tilgáta
hefur meira að segja komið
fram, að þeir hyggist með þessu
framferði sínu véfengja rétt-
mæti landamæra, sem sett hafa
verið af nýlenduveldum hvar
sem er í heiminum. Enn ein til-
gáta er svo loks sú, að árekstr-
arnir á landamærunum eigi að-
eins rætur að rekja til lélegs
sambands og takmarkaðra yfir-
ráða Pekingstjórnarinnar yfir
hinum einstöku herstjórum við
landamærin.
Allar þessar kenningar má að
vísu til sanns vegar færa, þótt
sönnunargögn skorti, en ég verð
að viðurkenna, að mér finnst
tíRVAL
engin þeirra sannfærandi. Þess
er fyrst að geta, að langt er
síðan árekstramir byrjuðu.
Samkvæmt hvítri bók, sem Ind-
l&ndsstjórn hefur nýlega birt,
hafa orðið árekstrar annað
slagið á kínversku landamærun-
um síðan 1954. Kínverska
stjórnin hefur æ síðan hún
komst til valda verið að gefa
út landabréf með kröfum um
yfirráð yfir ýmsum þessara
landsvæða (þótt hún hafi borið
það við upp á síðkastið að
sverja fyrir kortaútgáfuna).
Satt er það, að merki sáust
um sinnaskipti hjá Kínverjum
í þessu máli fyrst eftir heim-
sókn Krústsjovs til Peking —
og raunar skömmu eftir för
háttsettra indverskra kommún-
ista til Peking, sem trúlega hafa
verið uggandi vegna hinnar
miklu andúðar, sem framferði
Kínverja hefur vakið í heima-
landi þeirra, — ekki sízt vegna
yfirvofandi þingkosninga í
Keralaríki. En þar virðist að-
eins hafa verið um herbrögð að
ræða. Síðan hefur enn skorizt í
cdda, og Kínverjar hafa aldrei
verið einbeittari en nú í ásök-
unum sínum í garð Indverja um
„vopnaða ögrun“ og ósanninda-
herferð gegn Kínverjum. Og
vissulega hefur ekkert skeð,
sem bendi til þess, að þeir séu
á þeim buxunum að hörfa burtu
af því landsvæði, sem síðast
kom til vopnaviðskifta á, og
sem þeir staðhæfa að sé kín-
verskt land, enda þótt það sé
13