Úrval - 01.03.1960, Blaðsíða 78

DRVAL
KUNNIÐ ÞER AÐ LEGGJA Á BORÐ?
Ef tala gestanna er oddatala,
má hafa tvo fyrir öðrum borð-
endanum. Skreytingunni skal
komið fyrir á borðinu áður en
borðbúnaðurinn kemur á borð-
ið, þá er engu ýtt til eða ruglað.
Glösin eiga að vera svona:
Yzt til hægri sherryglas með
súpunni, síðan hvítvínsglas, þá
rauðvínsglas og síðast lítið glas
fyrir eitthvert vín með ábætin-
um. Stundum er þó aftur gefið
sherry í fyrsta glasið aftur.
Servíettan er oftast á miðjum
diskinum.
Nafnspjöldin eru lögð á rauð-
vínsglasið. Helzt ætti að gera
ráð fyrir um 65 sm. plássi fyr-
ir hvem gest. Það fer betur um
gestinn, ef hann þarf ekki að
reka olnbogann í sessunaut
sinn.
Og athugið svo, að hnífapör-
in eiga ekki að koma inn undir
diskbrúnina. Það má kannske
segja, að maturinn sé jafngóð-
ur, þó að ekki sé verið með
svona seremoniur, en þið mun-
ið komast að raun um, að
stemningin verður allt önnur yf-
ir fallega skreyttu borði, held-
ur en borði, sem húsfreyja
leggur enga áherzlu á. „Fagur
hlutur er æ til yndis“.
Verði ykkur svo að góðu.
o----o
Bezta ráðið til að geðjast áheyrendum, er að komast eftir
hvaða skoðun þeir hafa á einhverju, og segja þeim síðan að
þeir hafi fullkomlega rétt fyrir sér.
o----o
Margar og langdregnar ræður voru haldnar i veizlu. Einn
síðustu ræðumanna, sem átti að tala, aflaði sér vinsælda er
hann sagði:
„Ég ávarpa ykkur af því að ég hefi ekkert annað að gera —
og sezt niður af þvi að ég hefi ekkert annað að segja.“
)----(
— Hvernig varðst þú rikur?
— Ég gekk í félag við ríkan mann; hann hafði féð, ég
reynsluna.
— Nú, og hvað gagnaði það ?
-— Ja, nú hefur hann reynsluna, ég peningana.
)----(
— Þú hatar að rekast á sannleikann í þessu máli ,sagði einn
lögmaður við annan.
— Ég rekst aldrei á sannleikann, svaraði hinn, sannleikurinn
og ég erum alltaf samferða.
72