Úrval - 01.11.1970, Blaðsíða 33

I
lok síðustu styrjaldar
vtí hitti ég ungan banda-
rískan fallhlífarher-
*i
rnann í Englandi. Eins
í margir fallhlífar-
hermenn var hann
fremur grannvaxinn, en stæltur og
herðabreiður. Þó að hann væri
varla tvítugur hafði hann þegar
fengið margar orður. Ég gaf mig á
tal við hann, og spurði hvort hann
hefði ekki frá neinu óvenjulegu að
segja. Hann var ofurlítið feiminn
til að byrja með, en það leið ekki
á löngu áður en við töluðumst við
eins frjálslega og gamlir vinir. Og
síðan sagði hann mér óvenjulega
sögu, þar sem hann fór með eitt
aðalhlutverkið.
Sólarhring fyrir „innrásina" var
flokkur valdra manna sendur nið-
ur í fallhlíf yfir Normandí. Þessi
ungi Bandaríkjamaður var einn
þeirra.
Hann var óheppinn og bar af leið
marga kílómetra frá staðnum þar
sem þeir áttu að safnast saman á.
Þetta var rétt fyrir dögun. Hann
fann ekkert þeirra kennileita, sem
hafði verið lýst nákvæmlega fyrir
honum áður en ferðin hófst. Eng-
inn félaga hans var sjáanlegur.
Hann blés í flautu, sem átti að kalla
saman flokkinn í slíku tilfelli.
Hann hlustaði eftir svari. Það kom
ekki. Hann beið taugaóstyrkur í
nokkrar mínútur og flautaði síðan
aftur. Ekkért svar. Nú vissi hann
að áætlunin hafði mistekizt. Hann
var einn, aleinn í landi hersetnu af
óvinum. Hann vissi að hann yrði
FELDU
A/l/G
FYRIR
ÞJÓÐ-
VERJUM!
EFTIR
DOROTHY
DISNEY
ílann barði að dyrum
og lcona um það bil þrítug
opnaði dymar. Hún var
engin fegurðardís, en
augu hennar báru vott um
rólyndi og vináttu ....
Readers Digest
31