Úrval - 01.11.1970, Blaðsíða 107

BÖRN í NAUÐUM STÖDD
105
izt. Félagsráðgjafar starfa í tengsl-
um við búðir þessar. Þeir hafa
tengsl við foreldra drengjanna eftir
þörfum. Einnig starfar dvalarheim-
ili í Dallas í tengslum við búðirnar.
Það rúmar átta drengi í einu. Það er
ætlað þeim drengjum, sem þarfnast
frekari hjálpar, eftir að þeir koma
úr búðunum, og dvelja þeir á þessu
dvalarheimili, áður en þeir halda
heim til sín.
Litlar betrunarstofnanir hafa ýmsa
kosti, þegar þær eru reknar af fólki,
er lítur á starfið sem köllun, fólki,
sem stefnir alltaf að vissu marki í
öllu sínu starfi. Slíkar stofnanir
geta náð til nauðstaddra barna nógu
snemma, þ.e. áður en þau hafa orðið
fyrir því áfalli að vera handtekin
sett í fangelsi eða dregin fyrir dóm-
stólana. Litlar betrunarstofnanir
geta veitt hverju barni einstaklings-
bundna hjálp, svo framariega sem
þær hafa góðu starfsfólki á að
skipa.
Sem dæmi mætti nefna pilt einn,
Don að nafni. Hann hafði verið
settur í betrunarskóla samtais
þrisvar sinnum, áður en honum var
komið fyrir á Walter Criswell-
dvalarheimilinu. Það er smátt í
sniðum og er í borginni Tallahassee
í Floridafylki. Hann minnist þess,
að í betrunarskólanum var hann
bara .,númer“, en ekki manneskja.
Nú hefur allt viðhorf hans Hka ger-
breytzt.
„Fólkið hérna talar við mann,“
segir hann. „Hér er fólk, sem lætur
sér ekki standa á sama um mann.
Maður getur treyst því. Ég komst
að því, að ef ég breyti um hegðun,
þá breytist það líka í viðmóti við
mig.“
Piltur einn, sem dvelur í litlum
betrunarbúðum nálægt Ithaca í
New Yorkfylki, hafði þetta áð
segja: „Hárna krefst istarfsfólkið
mikils af manni. Það kemur fram
við mann eins og raunverulegan
mann. Ef það kæmi fram við okkur
eins og smábörn, þá mundum við
hegða okkur eins og smábörn."
Þessar starfsaðferðir, sem byggj-
ast á smáhópum, borga sig jafnvel
í stóru stofnununum. í starfsþjálf-
unarskc<La einum í Red Wing í
Minnesotafylki, sem var jafnframt
betrunarskóii, var mikið um upp-
reisnir og strok haustið 1968. Þá var
piltunum skipt í smáhópa. Voru tíu
piltar í hverjum, og hver piltur í
hópnum var gerður ábyrgur fyrir
öllum hinum piltunum. Innan sjö
mánaða hafði náðst stórkostlegur
árangur af þessari aðferð og öðrum,
sem beitt er í litlum betrunarstofn-
unum.
..Ég hef aldrei séð neitt þessu
iíkt,“ segir starfsmaður einn, sem
hafði starfað þar lengi. „Áður áleit
ég alltaf, að eina leiðin til þess að
ráða við þessa pilta væri að lemja
þá og berja, þ.e. að beita valdi til
þess að neyða þá til réttrar hegðun-
ar. Ég hafði alltaf stöðugt auga með
þeim hverja mínútu. Nú fara þeir
út og slá grasflatirnar, án þess að
nokkur hafi eftirlit með þeim. Við
höfum jafnvel lofað piltunum að
saga iárnrimlana úr gluggunum."
ÞESSI GRIMMILEGI
HARMLEIKUR
I þessari löngu rannsóknarferð