Úrval - 01.11.1970, Blaðsíða 47

Það mætti segja, að það hafi aðeins verið til eitt orð yfir asnann,
sem settist að á heimili þessarar úthverfafjölskyldu. Hann var
sérvitur . . . . í hœsta máta. Onnur orð kynnu að koma fram
í hugann: af lirokafullum aðalsœttum (ráðríkur) forvitinn
(hnýs'mn), ráðagóður (sérfræðingur í flóttaaðferðum).
En hvað annað sem Jack kann að hafa veríð,
þá flutti hann með sér líf og fjör og hélt
heimilisfólkinu og jafnvel öllum í nágrenn-
inu stöðugt vakandi vegna sinna óút-
reiknanlegu duttlunga og uppátœkja.
Asninn
sem kom öllum
í gott skap
EFTIR FRANK P. JAY
: , aufblöðin á trjánum á
x /N' /N
norðurströnd Löngu-
eyjar féllu öll um
þessa helgi. Jane sagði,
þegar við fórum á fæt-
ur á laugardags-
morgni: ,,Það lítur allt öðruvísi út
en áður.“ Og það var orð að sönnu.
í stað hins gullna lits laufblaðanna
yfir höfðum okkar gat nú að líta
bláma himinsins. Og nú gat þess í
stað að líta gullinn lit undir fótum
okkar.
Ég átti sex hrífur og átta börn,
þ. e. eina hrífu á barn, ef smábörn-
in tvö voru ekki reiknuð með. En
eldri börnin sex hurfu strax eftir
morgunverð af þeirri kænsku, sem
lífsreynslan hafði fært þeim. Og
því var ég einn eftir til þess að
njóta þess að bjástra við laufblöð-
in.
í rauninni þykir mér bara gam-
an að raka saman laufblöðum. Og
mér þykir enn meira gaman að
brenna þau. í þá daga rakaði ég
þurr laufblöðin saman í hnéháar
hrúgur meðfram gangstéttinni
okkar, en lóðin okkar var hornlóð.
Og svo brenndi ég þau um kvöld-
ið. Reykurinn, sem liðaðist upp í
loftið, var olíublár, og haustmistr-
ið í andrúmsloftinu var þrungið
hinum sæta og svolítið dapurlega
ilmi brennandi mösurlaufa næstu
daga. Þá vissum við ekki, að þetta
var loftmengun.
Þennan haustmorgun, síðasta
laugardaginn fyrir forsetakosninga-
daginn árið 1960, rakaði ég því
saman laufblöðunum af hjartans
lyst, þangað til eitt af börnunum
birtist skyndilega í garðinum að
rúmum klukkutíma liðnum. Hin
höfðu brugðið fyrir sig því her-
kænskubragði að senda Melissu á
vettvang. Hún var aðeins fimm ára
og því varla fær um að raka upp
á eigin spýtur.
„Má ég fá fimm cent?“ spurði
hún. „Jennifer, Christopher, Ali-
son, Angela, Jonathan og ég vilj-
44
— Readers Digest —
45