Úrval - 01.11.1970, Blaðsíða 104

102
ÚRVAL
numið 150.000 til 250.000 dollurum.
Og margir sérfræðingar álíta, að
það sé ómögulegt fyrir nokkra
stofnun að gera eins mikið fyrir
barnið og slíkur æskulýðsstarfs-
maður getur gert utan betrunar-
stofnananna.
Vandamálið er nú fólgið í því, að
flestum slíkum starfsmönnum er í-
þyngt með allt of mikilli vinnu og
þeir fá of lág laun. Einnig er það
vandamál, að svo fáir þeirra skuli
enn gera sér grein fyrir þeirri stór-
kostlegu þróun, sem nú á sér stað á
þessu sviði með tilkomu þessa fyr-
irkomulags. Flestir þeirra hafa ekki
fengið neina sérstaka þjálfun til
slíkra starfa né hafa þeir lesið
þekktustu bækur um þetta betrun-
ar- og afbrotavarnarkerfi.
I Massachusettsfylki, þar sem
var reyndar byrjað fyrst að nota
kerfi þetta, hefur Albert J. Moquin
til dæmis aðeins þrjá starfsmenn
sér til aðstoðar til þess að vinna að
yfir 400 barna- og unglingamálum í
tveim borgum, þ.e. Fall River og
New Bedford.
„Maður reynir að hitta eins mörg
barnanna og unglinganna eins oft og
maður kemst yfir, en það er samt
ekki mikið, sem maður fær áork-
að,“ segir Moquin. „Og þið getið
gizkað á, hvað gerist, þegar einhver
okkar er í sumarfríi eða frá störfum
af einhverjum öðrum ástæðum.“
„Það er í raun og veru ekki hægt
að segja, að það sé unnið samkvæmt
kerfi þessu, þegar hver starfsmaður
verður að hafa eftirlit með 50, 60,
70 eða jafnvel 100 börnum og ung-
lingum,“ segir George McGrath.
„Maður kemst aðeins yfir skrif-
stofustörfin ein. Manni gefst ekki
tími til þess að starfa sem raun-
verulegur ráðgjafi. Manni tekst því
ekki að fá börnin og unglingana til
þess að fara að sækja skólann aftur.
Manni tekst ekki að útvega þeim
nein störf. Góður árangur er undir
því kominn, að hægt sé að veita
einstaklingsbundna meðhöndlun og
að starfið sé unnið af sérþjálfuðum
starfsmönnum.“
Kaliforníufylki er samt dæmi um
það, hversu áhrifaríkt þetta hjálp-
arstarf utan betrunarstofnana get-
ur verið, sé það framkvæmt á rétt-
an hátt. íbúar og embættismenn
fylkisins gerðust áhj'ggjufullir
vegna sívaxandi fjölda barna og
unglinga, sem troðið var á yfirfull-
ar betrunarstofnanir fylkisins árið
1965, en þá komst tala þeirra upp í
6174. Næsta ár kom löggjafarþing
fylkisins á laggirnar hjálparstarfi
utan betrunarstofnananna. Sam-
kvæmt því er hreppsfélögunum
greitt fyrir að halda nauðstöddum
börnum og unglingum frá betrun-
arstofnunum en hjálpa þeim þess í
stað á þann hátt, að þau geti haldið
áfram að dveljast á heimilum sín-
um.
Eigi hreppsfélag að öðlast rétt til
slíks styrks, verður það að tryggia,
að hver æskulýðsstarfsmaður fjalli
ekki um mál fleiri en 50 barna
samtímis eða helzt færri. Yuba-
hreppsfélagið er eitt þeirra, sem
gerzt hafa aðiljar að þessu sam-
starfi. Það réð tvo menn og eina
konu til slíkra æskulýðsstarfa. Og
hver þessara starfsmanna fjallar
aðeins um mál 25 drengja og 5 full-
orðinna hverju sinni.