Úrval - 01.11.1970, Blaðsíða 100

98
ÚRVAL
hana af móðurinni, sem var sljó og
svifasein, enda lítt gefin. Hún var
því sett í fangelsi, þangað til dóm-
arinn gat gefið sér tíma til þess að
rannsaka mál hennar og kveða upp
úrskurð í því.
Mál hennar var tekið fyrir dag-
inn sem ég var staddur þarna. Dóm-
arinn kvað upp þann úrskurð, að
félagsráðgjafinn hefði haft rétt fyr-
ir sér, og sendi Ellen því aftur í
fangelsið. Seinna komst ég að því að
dómstóllinn hefði reynt að koma
henni fyrir í Namequa Lodge,
heimili, sem rekið er af hreppnum.
En þetta kann nú þegar að vera of
seint, því að í fangelsinu kynntist
Ellen 17 ára gamalli stúlku, Betty
Ann að nafni, sem var meðlimur
kynsvalls- og bifhjólafélags. Hún
stærir sig að því, að hafa haft sam-
farir við samtals 25 fullorðna karl-
menn og unga pjlta, oft fleiri en
einn og fleiri en tvo sömu nóttina.
Nú segir Ellen með hrifningu í
röddinni: „Þegar ég losna úr tugt-
húsinu, ætia ég líka að ganga í
mótorhjólafélag. Mig langar meira
til þess en nokkurs annars.“
Það er fremur algengt, að full-
orðnir fangar ráðist á drengi og
unglingspilta í fangelsum og neyði
þá til kynvillumaka. En samt er það
svo í sumum fylkjum, að 16 ára
'piltar eru sendir í venjuleg fang-
elsi, sem ætluð eru fullorðnum af-
brotamönnum.
Karl 19 ára gamall. Hann var son-
ur framkvæmdastjóra olíufélags og
nýbyrjaður nám í háskóla. Hann er
smávaxinn og grannur. Svo var
hann tekinn fastur fyrir að stela
bifreið. Og að því kom ,að hann var
sendur í hreppsfangelsið í Albuqu-
erque í Nýja Mexíkófylki. í tvær
vikur samtals var hann læstur inni
hjá 18 fullorðnum föngum og varð
að slást við þá dag eftir dag til þess
að koma í veg fyrir, að þeir nauðg-
uðu honum hver á fætur öðrum.
„Mér er meinilla við að sjá yngri
piltana, 15 og 16 ára gamla, koma
hingað á hælið,“ sagði Herchel
Thomas, sem starfaði sem forstöðu-
maður Betrunarhælis Indianafylkis
árin 1968 og 1969. „Þeir hafa enn
ekki rofið tengslin við heimili sín
og eiga því erfitt með að standa á
eigin fótum. Þeir eru því eldri
föngunum auðveld bráð. Einhver
eldri fanganna verndar piltinn fyr-
ir hinum föngunum og gefur hon-
um vindlinga, sælgæti og ýmislegt
annað. Hann gerir piltinn háðan sér,
þannig að pilturinn standi í það
mikilli þakkarskuld við hann, að
hann geti farið að leggja hart að
honum og þvinga hann óbeint til
þess að taka þátt í kynvillu.
Það varð mér sem áfall að upp-
götva, að flestir þeir unglingar, sem
læstir eru inni í einangrunarklefum
víða um land, eru ekki árásarsegg-
irnir og miskunnarlausu ruddarnir,
heldur þeir, sem hafa reynt að forða
sér undan ásókn kynvillinga og
kynvillumökum þeim, sem tíðkast í
fangelsunum, og hafa snúizt til
varnar, eða hafa verið gripnir slíkri
heimþrá, að þeir hafa reynt að
strjúka. (Næstum allir strokufang-
ar frá opinberum betrunar- og
starfsþjálfunarskólum halda beint
heim til sín). En samt er það svo,
að sumir þeirra, sem reka stofnan-
ir þessar, virðast ekki gera sér