Úrval - 01.11.1970, Blaðsíða 77
EYJAN, SEM ER KIRKJUGARÐUR SKIPA
75
ar pardís misindismanna. — Þarna
var ekki aðeins um hættulega strönd
að ræða, heldur og einnig villi-
mennsku og glæpamenn, sem ginntu
skip að ströndinni, til tortímingar.
Þarna voru blóðþyrstir sjóræningj-
ar. Hve mörg glæpaverk voru fram-
in á sandflákunum, eða hve marga
misindismenn eyjan hefur hýst,
verður aldrei vitað.
Og íbúarnir á Nova Sccotia hugsa
enn þann dag í dag til Sable sem
draugaeyju og hryllir við gömlum
sögusögnum og ljótum staðreyndum.
— Það mundi verða erfitt að finna
nokkurs staðar 24 mílna landsvæði,
sem geymir meir af leyndardóms-
fullri og ofsafenginni fortíð.
Hið hörmulega slys, sem leiddi til
bess, að björgunarstöð var sett upp
á Sable-eyju, skeði árið 1901. Her-
flutningaskipið „Princess Amalia“,
með 200 liðsforingjum, nýliðum og
áhöfn, kastaðist upp á sandrifin —
allir fórust. Fallbyssubátur, sem
sendur var á vettvang, til bjargar,
fór á sömu leið. Þá var ákveðið að
tími væri til kominn, að brezka
stjórnin gerði eitthvað í málinu.
Flokki manna var komið fyrir á
eyjunni, sem bráðabirgðahjálp til
að bíarga skipbrotsmönnum og
verðmætum undan síóræningjum og
öðrum glæpamönnutn. Birt var yfir-
lýsing þess efnis, að öllum var
bannað að setjast þar að, að viðlögðu
lífláti, án leyfis stjórarinnar.
Síðan hafa glæpamenn ekki sézt
á Sable, og er þar litlu eftir að
sækjast fyrir ævintýramenn. En
munnmælasögurnar lifa enn.
Mann nokkurn, sem gætti vitans
að næturlagi, á austurodda eyjar-
innar, varð að flytja til lands, vegna
þess að hann sá stöðugt draugalega
svipmynd af skipinu „Sylvia Mosh-
er“, skonnortu, sem fórst með manni
og mús, 60 manna áhöfn í ágústmán-
uði 1926. í hvert skipti sem maður-
inn sá draugaskipið, þóttist hann
geta greint mennina hlaupa fyrir
borð, beint í dauðann, — brimgarð-
inn.
Önnur skonnorta, „Sadie Knickle“
frá Nova Scotia, lenti í sama óveðr-
inu, sem varð „Sylviu" að grandi,
en sióirnir hreinlega köstuðu skip-
inu yfir sandbankana og á rúmsjó,
hinum megin. Mörg skip, sem fór-
ust við sandrifin, voru hlaðin fjár-
sjóði, sem getið er til að hafi verið
um 2 milljónir dollara að verðmæti,
og þar eru grafin í sandinn.
Briggskip, skonnortur og fleiri teg-
undir skipa, með verðmæta farma,
liggja þarna grafin í hinum gráðuga
„Kirkjugarði Atlantshafsins“.
Mennirnir á Sable linna aldrei ár-
vekni sinni — því enn er rúm fyrir
fleirLskip í kirkiugarði Sable.
Það er ekki satt, að menn vilji heldur konur, se-m eru kjánar. Það
mætti frekar segja, að þeir vildu heldur konur, sem geta gert sér upp
kjánaskap, hvenær sem slíkt er nauðsynlegt, en það er innsti kjarni
Ósvikinna gáfna.
Paul Elclridge.