Goðasteinn - 01.09.1965, Blaðsíða 85

unni og lesið í Péturshugvekjum, áður en gengið var til náða. Einnig
voru húslestrar lesnir um misseraskiptin.
Mikið var spilað á spil, bæði á jólum og nýári, þá helzt púkk,
sem flestir gátu tekið þátt í. Sama máli gegndi um sunnudagskvöld
í skammdeginu. Dró pabbi sízt úr því, hann hafði mjög gaman af
að spila. Oft var spilað við næturgesti þeim til skemmtunar, lander,
lombre t. d. Mörg önnur spil voru spiluð og rifjuð upp á vökum, al-
kort, skelkur, vist og neyðarnóló. Hélt pabbi reikning yfir það um
kvöldið. Ekki spilaði mamma, nema lítið á jólum og nýári, hafði
ekki gaman af því. Hún mat meira að sýsla við ýmislegt verklegt
eða auðgaði anda sinn með lestri fróðleiksbóka. Á vetrum las hún
einnig oft stundarkorn, eftir að hún var háttuð. Hún hafði gott
gagn af því, sem hún las, því hún var stálminnug, enda fróð og
víða vel heima. Bar sr. Skúli Skúlason í Odda henni það vitni eftir
rúmlega 30 ára kynni, að hún væri greindasta konan í sóknum sín-
um. (Sögn Tómasar Böðvarssonar á Reyðarvatni).
Bæði voru þau Skúli og Svanborg andstæð helgidagavinnu um
sláttinn, umfram hin venjulegu heimilisstörf. Virtist alit komast
áfram jafnt fyrir því. Þau héldu í heiðri hið forna boðorð um helgi
hvíldardagsins, þó hinir yngri færu að brjóta í bág við það á síðari
árum þeirra, enda fólk þá orðið færra til starfa.
Skúli var vel lagtækur, smíðaði t. d. skrifborð sitt og prestsstól-
inn með ártali 1915, hvort tveggja enn í gamla bænum. Að sjálf-
sögðu smíðaði hann amboð og dittaði að einu og öðru. Þó hann
smíðaði ekki nema oka í meis, var hann með ártali. Hann smíðaði
líka mikið af forláta reipahögldum, allar með ártali og fangamarki
hans, Sk. G. Mikið fléttaði hann af reiptöglum og vandaði svo vel
til lita þeirra, að þau sáust hvergi jafn hreinlit, tvílit, þrílit og svo
mjallhvít ullarreipi. Hér voru til 70 kaplar af reipum, rúmlega
þrennir gangar, þegar borið var á 20. Þetta var oft vökuvinnan hans.
Til dæmis um hirðusemi hans vil ég segja þetta: Þegar við fórum
austur á Síðu, 1934, komum við í Hafursey, á útleið. Þar var rétt,
og hliðgrindin lá flöt við vegginn. Við, sem yngri vorum, gengum
á undan og skeyttum ekkert um grindina, en þegar pabbi kom þar
að, ásamt fylgdarmanni okkar, Páli á Litlu-Hciði, þá reisti hann
grindina þegar upp við vegginn, vandlega.
Goðasteinn
33