Goðasteinn - 01.09.1965, Blaðsíða 34

Goðasteinn - 01.09.1965, Blaðsíða 34
•scnnilega hcfur verið lokað kristnum trúboðum um margra ára bil. Störf Ansgars virðast því um alllangan tíma hafa verið helguð hinum þýzka og vindska hluta erkibiskupsdæmisins, þar sem vissu- lega hefur verið ærið verkefni við að festa kristindóminn í sessi. Þá er og getið um nokkra Dani, er komu til Hamborgar, dvöldust hjá Ansgar og tóku trú. Einnig segir frá skóla, er Ansgar stofnaði í Hamborg, þar sem allmargir danskir drengir stunduðu nám. Lík- lega hafa drengir þeir verið keyptir frá Danmörk. Við skiptingu ríkisins í Verden 843 missti Ansgar klaustrið Thur- holt, sem verið hafði helzti efnahagsgrundvöllur hans. En öll von- brigði og erfiðleikar voru smámunir hjá því, scm gerðist árið 845. Danskir víkingar réðust óvænt á Hamborg, þyrmdu engu, rændu þar og rupluðu og brenndu síðan bæinn til kaldra kola. Ansgar komst nauðulega undan en stóð nú uppi allslaus og hrakinn frá erkistóli sínum, sem lá í rústum. Samtímis þessum atburðum komu svipleg tíðindi frá Svíþjóð. Þar hafði skyndilega brotizt út uppreisn gegn kristnum mönnum, einn ættingja Gauzberts var drepinn og Gauz- bert ásamt föruneyti rekinn úr landi. Þessir alvarlegu atburðir urðu þess valdandi, að flestir glötuðu nú allri von um árangur af trú- boði á Norðurlöndum. IV. Árið 847 ákvað prestastefna í Mainz að erkistóllinn í Hamborg •skyldi lagður niður og yfirráðasvæði hans deilast milli biskups- dæmanna Bremen og Verden. Biskupsstóllinn í Bremen var laus um þessar mundir. Loðvík konungur þýzki ákvað, að þar skyldi vera erkistóll, og bauð hann Ansgar að taka embætti erkibiskups þar, sem hann og þáði. En Hamborg, sem Ansgar hafði verið vígður til af sjálfum páfanum, kom undir biskupinn í Verden. Að trúboðs- erkistóllinn var þannig lagður niður, hefur bæði Ansgar og mörgum fleiri virzt ólöglegt, því að árið eftir kom saman ný synoda í Mainz, sem ákvað að erkistóllinn í Hamborg skyldi endurreistur. Undir hann heyrði landið austan Saxelfar og það sem mikilvægast var, þá var og ákveðið, að Bremensbiskupsdæmið skyldi einnig heyra undir erkibiskupinn í Hamborg. En hvernig sem á því hefur staðið fluttist Ansgar ekki aftur til Hamborgar, heldur sat áfram í Bremen, og 32 Goðasteinn
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116
Blaðsíða 117
Blaðsíða 118
Blaðsíða 119
Blaðsíða 120

x

Goðasteinn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Goðasteinn
https://timarit.is/publication/1897

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.