Goðasteinn - 01.09.1965, Blaðsíða 79

að. Er landið þar girt lækja á milli. Mjólkað var í færikvíum mest
í Tanga.
Fært var frá 80-110 ám. Mörgum fannst leiðinlegt að taka lömbin
undan ánum, sum máske kornung. Eitt sinn var færður frá svart-
glámóttur geldingur, aðeins hálfsmánaðargamall, reyndar mjög
bráðgjör. Þetta varð samt gamall og mjög fallegur sauður. Geta má
nærri, hvort ekki hefur verið svipað með sum hvít lömb, sem eng-
inn vissi aldur á, úr því svona var með Glám.
Sumum fannst það sefa sárasta angrið við fráfærurnar, að frá-
færulömbin voru fremur sett á en dilkarnir, svo þau áttu fyrir sér
að lifa og dafna í stórri hjörð, sem gaman var að fylgjast með. Oft
var líka raunin önnur, mörg fráfærulömb, sem rekin voru á fjall, voru
þá kvödd í síðasta sinn, heimturnar voru stundum slæmar. Eitt
sinn vantaði hér 24 lömb af fjalli, og marga mjólkurlítra hefur þurft
til að bæta það tjón. En fráfærurnar voru eitt af því sjálfsagðasta i
vitund fólksins, og fituauðug og kostarík sauðamjólkin kom sér
vel í búið. Úr henni var gert skyr og ostar. Skyri var safnað hér í
stór ker til vetrarins. Súra skyrið var ágætt saman við grauta og
í flóaða mjólk.
Rjómabú starfaði hér í hrepp í nokkur ár. Var það neðan við
Minna-Hof. Allmargir bændur voru í því, bæði af Rangárvöllum og
úr Hvolhreppi. Dró það sízt úr fráfærum, því ærmjólkin er talsvert
fitumeiri en kúamjólk og gaf því meira smjör. Rjómapóstur af ofan-
verðum Rangárvöllum var Magnús Árnason frá Dagverðarnesi, fjöl-
hæfur maður til verka, óf og spann á rokk, fróður, með frásagnar-
gáfu ríka og skemmtilegur. Ferðalag hans var vel skipulagt af for-
manni búsins, Einari Jónssyni, alþingismanni, var hann aðra nótt-
ina á Rauðnefsstöðum en hina á Þingskálum eða Heiði. Bændur
skiftust á, a. m. k. sum árin, með að skaffa hest til keyrslu eftir
hlutfalli rjómainnleggs til búsins.
Á Keldum var messað þriðja hvern helgan dag. Gekk það svo
til langt fram á preststíð séra Erlends Þórðarsonar í Odda, en hann
fór 1946. Þá var kirkjusókn oftast góð. En langt var milli bæja, eins
og nú, svo langt, að ekki þótti tiltækilegt að halda aftansöng á
hátíðum. Það var mikil fórnfýsi á kirkjustað að búa sig undir messu
og sízt um hvíld að ræða á þcim helgidögum. Velvildin og gest-
Goðasteinn
77