Úrval - 01.10.1978, Qupperneq 87

ÞESS VEGNA MISSA SUMIR
85
hjónabandsráðgjafar heyra æ oftar
um þennan vanda.
Dvínandi kynlöngun manns þýðir
alvarlegt misræmi milli hvata hans og
konu hans. Stundum þýðir það, að
svo breitt bil er milli þeirra í mörgum
öðrum málum, að kynmök verða
marklaus. Ailt samband hjónanna
hefur orðið að engu.
En hvað um þá menn, sem forðast
kynmök í hjónabandi, sem að öðru
leyti er hamingjusamt?
Van Billings, stærðfræðikennari í
menntaskóla, kennir um lífsvenjum
sínum, meðan hann var að ijúka
námi. ,,Ég vann svo eindregið að
meistaragráðunni, að ég forsómaði
allt annað,” sagði hann. „Venjulega
las ég til þrjú á nóttunni, og skreið þá
upp í til sofandi konu minnar. ’ ’
Van og Nancy, kona hans, gerðu
sér loks grein fyrir þvi hvernig komið
var fyrir þeim, þegar þau dvöldu um
helgi á baðströnd ásamt nýgiftum
hjónum, kunningjum sínum. ,,Um
kvöldið (Iaugardagskvöidið) hurfu
þau til herbergis síns strax eftir kvöld-
matinn, meira að segja áður en við
höfðum pantað kaffið,” segir Nancy.
,,Við sátum eftir og störðum hvort á
annað.”
,,Ég hafði lengi vitað, að eitthvað
var að,” segir Van. ,,En ég vissi líka,
að við höfðum engin orð á takteinum
til að tala um þetta. Hefði ég verið
grikkinn Zorba, hefði ég gripið hana í
fangið og borið hana upp í herbergið
okkar þetta skelfiiega kvöid. En ég er
ekki grikkinn Zorba.
Hjálparleysi Vans sýnir líka,
hvernig karlar verða leiksoppur vænt-
inga samfélagsins. „Margir karlmenn
telja, að það að vera karlmannlegur
þýði að vera þróttmiklir, ágengir, fús-
ir og færir til að hafa samfarir hvernig
sem allt annað veltist og snýst fyrir
þeim,” segir Howard A. Hoffman,
yfirlæknir Psychiatric Institute of
Washington, D.C. ,,Með þessari trú
axla þeir ónauðsynlega byrði.”
Vandi Vans hófst með námsþrýst-
ingi, og jókst af sektarvitund hans af
því að hann vanrækti Nancy. Þegar
hann loks fékk meistaragráðuna, var
hann orðinn smeykur um sig, og
þótti lítið til um karlmennsku sína.
Kannski var vissara að reyna ekki of
oft, ef illa tækist til.
Stundum forðast menn ástarmök
vegna vanlíðunar, sem þeir geta ekki
viðurkennt. Sharon Carter er til
dæmis mjög vel meðvitandi um það,
hvaða áhrif starf hennar hefur haft á
eiginmanninn, Ralph. ,,Það hefur
gjörsamlega eyðiiagt kynlíf okkar,”
segir hún, ,,þótt Ralph myndi fyrr
fyrirfara sér heldur en viðurkenna
það.”
Sharon er komin langt áleiðis upp
metorðastigann í stórum banka. Hún
er, eins og svo margar útivinnandi
eiginkonur, mjög sjálfstæð. Þess
vegna hefur hún, í viðkvæmum
valdaátökum hjónabandsins, tekið
talsvert af stjórninni í sínar hendur.
,,í bankanum hef ég lært að hafa for-
göngu um hlutina,” segir hún.
,,Hvers vegna get ég þá ekki sagt það