Úrval - 01.10.1978, Blaðsíða 127

KARENANN QUINLAN
125
sæi að þetta kvöld væri frábrugðið
öðrum. Julia sagði, mjög lágt:
„Það er kannski baraímyndun, en
mér fínnst eindregið, að fylgst sé
með okkur.”
Þegar við gengum yfír hring-
torgið í áttina að spítaladyr-
unum, varð hreyfíng í sendiferða-
bíl, sem stóð þar hjá, og leifturljós
blossaði. Svo þeir voru þarna, og
vissu kannski að tíðinda væri að
vænta. En þeir létu ekki sjá sig.
Við vorum fáeinar mínútur ein
hjá Karen. Þegar við vorum að
fara, komu tveir sjúkraliðar með
börur, svo við vissum að faðir
Quinlan hlaut að vera kominn og
allt samkvæmt áætlun.
Föður Quinlan hafði verið sagt að
hafa sjúkrabílinn tilbúinn við
ákveðnar dyr spítalans, sem sjaldan
voru notaðar, klukkan konér fyrir
níu.
Klukkan 8.45 ókum við
bugðóttan stíginn að dyrunum.
Við lögðum bílnum og ég þreif
börur og fíýtti mér inn. Þar tóku
sjúkraliðar á móti mér, ásamt
varðmanni og hjúkrunarkonu. Ég
fór inn í stofuna og lagði Karen
varlega á börurnar. Það var ofur
einfalt. Hún var hljóð og svo létt,
að þetta var líkast því að lyfta
barni.
Spítalinn hafði allt til reiðu, og
við lyftur og dyr voru vopnaðir
verðir. Ég vissi varla fyrr til en að
börurnar voru komnar út í bíl.
Þetta var stutt og greið leið, og við
fórum mjög hratt.
John Fox, lögreglustjóri í Morris
County, sem hafði skipulagt þetta
allt, ók á undan okkur og anftar
lögreglubíll fast á eftir.
Allt f einu heyrði ég regnið
dynja á bílrúðunum og líkaði það
vel. Regn er ekki gott á mynda-
vélalinsur. Svo skall á okkur ljós,
svo sterkt að það sá í gegnum
tjöldin í sjúkrabílnum. I næstu
andrá heyrði ég að rjálað var við
hurðina á sjúkrabílnum og einhver
kallaði: ,,Eruð þið tilbúin?” Þá
vissi ég, að við vorum komin heilu
og höldnu.
Fréttamenn og ljósmyndarar höfðu
safnast saman við hjúkrunarheimilið
og beindu skörpum ljósum að sjúkra-
bílnum, er hann þeysti upp að sjúkra-
húsinu, nam staðar og bakkaði upp
að þykkum glerdyrunum. En
blossinn, sem brotist hafði inn í
sjúkrabílinn, var elding af himnum
send og henni fylgdi nú hellidemba,
eins og hvolft væri úr fötu. Frétta-
liðið þusti að til að ná hinni lang-
þráðu mynd, en blindaðist um stund
af ofurskærri eldingunni og
kaffærðist svo í dembunni.
Dyr stofnunarinnar opnuðust um
leið og börunum var lyft niður úr
sjúkrabílnum. Karen, sem ekki var
annað en ofurlítil þúst undir hvítu
laki, var sveiflað inn um dyrnar og
inn í lyftu, sem beið opin. Paul vatt